Ik heb een fantastische reis gemaakt! En deze reis was enkel mogelijk omdat bepaalde mensen kleur hebben gegeven aan een onvergetelijk avontuur.
Ik wil vooreerst René bedanken. 'Residente' heeft me uitgenodigd om dit project met hem te gaan doen in Puerto Rico en ik ben hem daar zeer dankbaar voor! De tijd die ik met hem heb besteed was telkens leerrijk om het concept van zijn Tripel (en misschien volgende projecten) te begrijpen. De degustaties die we samen hebben gedaan (en met zijn toffe broer Gabriel) waren elke keer zeer gezellig!
Karla, zijn assistent heeft me enorm veel geholpen in de aanloop naar het verblijf en stond altijd klaar om me te helpen waar ze kon. Ze was onmisbaar in alle praktische zaken van dit verblijf.
Voor de rest zal ik proberen om de mensen te vernoemen die ik ongeveer chronologisch ben tegengekomen.
Hirram die de eerste twee dagen mijn chauffeur was en toch via gebrekkig Engels toch met mij probeerde te communiceren.
Zalika van El Taberna Lupulo. Die me bij aankomst een leuke ontvangst en degustatie aanbood, en me later in contact bracht met Tony. Ik ben Zalika daarna nog op verschillende degustaties tegen gekomen en het was telkens super gezellig. Ze runt in San Juan de beste bar en weet ontzettend veel over bier. 
Bryan van Del Oeste, die me samen met José mijn eerste dagen rondbracht en vertrouwd maakte met het eten en drinken in Puerto Rico. Ik heb Bryan vele malen later nog ontmoet en telkens was hij er voor mij om me te helpen. 
Tony van Cerveceria de Callejon, die me meteen meenam naar een andere brouwerij en met anderen in contact bracht. Ik heb veel tijd met hem en zijn familie gespendeerd en zal onze tocht naar El Yunque en onze vele gesprekken over bier en recepten en mogelijkheden nooit vergeten.
Chris van Del Oeste die zorgde voor een rit van San Juan naar Mayaguez en een leuke babbel onderweg.
Philip van Del Oeste die ik samen met Daniel niet genoeg kan bedanken voor de uren aan hulp en leuke babbels, middageten en vele werk dat we samen deelden! Mijn snorkel initiatie deed ik samen met hem en ik kan nu terugkijken op een verbrande rug maar een geweldige introductie op een prachtige onderwaterwereld.
Daniel voor de fietstocht, de boottocht en en de gezellige diners na afloop maar zeker voor de ondersteuning van de brouwinstallatie en hun manier van werken. E was niks dat ik niet kon vragen aan Philip en Daniel, en dat terwijl hun normale werk gewoon verder liep. Het is onmogelijk om op te tellen hoeveel uur ze voor me hebben vrijgemaakt en dat vind ik uitzonderlijk! 
Hector, José en Effrain die vaak het opruimen van de brouwzaal voor hun rekening hebben genomen, omdat ik te druk bezig was met andere zaken.
De ganse crew van Cerveceria de Puerto Rico, met in het bijzonder Maribel, de grote chef die me de kans gaf om in de testplant de bieren te ontwikkelen. Ik ben dan ook fier dat ik voor haar een donker bier mocht maken. Ik wil Oswaldo 'the fixer' niet vergeten, die me met veel zaken heeft geholpen. Leo, Kristal en tal van andere mensen van het lab, waarvan ik de naam niet ken (of ben vergeten) en ook Jorge en Ariana van het departement sales.
Gina voor het leuke weekend dat ik spendeerde in Aquadilla. We might meet again at Burning Man!
Alberto van Rincon Beer Company, Jo van Boxlab en Victor van FOK waar ik telkens uitzonderlijk goed ben ontvangen. De degustaties nadien in Del Oeste, Cerveceria de Callejon en in Abracadabra waren telkens momenten om nooit meer te vergeten! 
Ana, Alejandra, en Ayran, die ik de laatste dag op het strand in San Juan leerde kennen en een korte maar machtige tijd mee heb doorgebracht. 

Ik ben naar Puerto Rico vertrokken om bier te maken. Ik heb vijf nieuwe bieren gemaakt, maar ik heb meer vrienden gemaakt en dat maakt me even gelukkig. 
Ik kijk terug op bijna vijf weken avontuur waar ik soms enorm gestressd heb, maar die zeer leerrijk waren.
Een uitdaging maakt mensen sterker en ik ben dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen.
Ik wil ook nog Rudi van de Kazematten en Björn van The Brew Society bedanken omdat ze me de kans hebben gegeven om dit project aan te nemen om voor zo lang weg te zijn. 
En ten slotte mijn vrouw Ilse, en Joppe en Soete voor de steun en vele Whatsapp bel momenten en omdat ze me zo lang hebben moeten missen. 

Ik ben benieuwd hoe de reacties zullen zijn van het grote publiek in Puerto Rico dat binnenkort mijn bieren gaat proeven. Ik vermoed dat men ze lekker zal vinden en ben er bijna zeker van dat ik naar dit prachtige land, met zijn fantastische inwoners zal terugkeren voor meer brouwavontuur of gewoon op bezoek bij mijn nieuwe vrienden! It was a hell of a ride! THANK YOU!!!

De vlucht van San Juan naar Madrid is snel gegaan. Ik was moe genoeg om toch wat te kunnen slapen. We zijn 45 min later aangekomen dan voorzien.
Ik was zodanig bezig met mijn twee rugzakken dat ik mijn handbagage ben vergeten. Ik voelde dat er iets niet klopte, maar ik had pas door dat ik mijn koffer was vergeten op het vliegtuig, toen ik al buiten de gate stond.
Snel teruggelopen en gelukkig mijn valies kunnen recupereren. Ik ben niet stress bestendig en reizen is voor mij altijd een lastig moment.
Ik heb de vier uur wachten half slapend doorgebracht op de luchthaven in Madrid, en we zijn bijna op tijd vertrokken. Het naderen van België bracht me meteen het 'back to reality' gevoel omwille van de vele wolken en regen.
Ik heb in Puerto Rico veel regen gezien, maar die duurde nooit lang en werd gevolgd door zon en 30 graden Celsius. 

In Zaventem ben ik mijn handbagage niet vergeten, en ben ik met een bang hart naar de bagage band gelopen om mijn koffers en fiets op te pikken.
Ik had al snel twee van de drie koffers, maar de valies met oa mijn snorkelmateriaal, en wat kleren die ik heb gekocht, growlers, ...  waren er niet bij.
Ik ben naar een balie toegestapt en melding gemaakt van het 'voorlopige verlies'. Ik ben deze blog aan het afwerken op dinsdag namiddag, en ondertussen ​is de fiets terecht en zal die morgen worden afgezet. Ik hoop dat mijn valies ook boven komt drijven.

Thuisgekomen voelde het wat vreemd aan. Andere geuren dan ik voor de laatste maand gewend was geworden. Het zal even duren voor ik terug in mijn oude ritme zal vallen. Moet donderdag pas een dag werken, en dan pas vanaf volgende week waarschijnlijk terug naar mijn vast werk ritme.
Onze twee katers Master Sushi en Master Yoda keken me aan met een blijk van: what are you doing here??

Morgen pak ik mijn koffers uit, ga ik voor een PCR test en wacht ik op mijn fiets en nieuws van mijn derde koffer.

Ondertussen is mijn fiets toegekomen, en daarin had ik wat extra bier gestoken omdat ik niet aan het volledige gewicht kwam. De doos was geopend en terug 'half dichtgeplakt'. 
Ik denk dat er minstens een blikje mist, maar misschien heb ik het verkeerd voor. Nuja, ik ga niet klagen want ik heb de doos uiteindelijk wel gekregen. 

Ondertussen is ook mijn derde valies toegekomen, met daarin al de kadootjes die ik heb gekocht voor mijn familie als ook mijn fietsschoenen, helm en snorkel materiaal. Ikke blij!!

Na amper 3 uur slapen ben ik opgestaan om mijn koffers te pakken. Op die manier ben ik hopelijk moe genoeg om te kunnen slapen op het vliegtuig. 
Ik heb er iets meer dan twee uur over gedaan om alles in te pakken. Ik heb gisteren een valies gekocht omdat ik teveel kilo's heb, en het even duur is om een extra valies mee te nemen, als de opleg tot 32 kilo. 
Zo kan ik wat van het bier meebrengen dat René heeft gekozen, en wat dingen die ik gedurende de reis heb geproefd en lekker vond.

Tegen 12 uur werd ik opgehaald door Tony. We zijn naar een parking gereden en hebben de valiezen overgeladen in een auto die hij gebruikt om granen op te halen. Daarna zijn we naar de brouwerij gegaan en hebben met Becky wat van zijn bieren geproefd.
Het restaurant was gesloten dus dat was echt chill. 
René is langsgekomen om afscheid te nemen. Ik was erg emotioneel omwille van wat ik allemaal heb meegemaakt. Ik heb de halve namiddag half lopen janken omdat ik het blijkbaar erg moeilijk heb om afscheid te nemen van Puerto Rico. 
Tegen 16u30 is Bryan nog afgezakt en hij heeft uiteindelijk mijn gerief ingeladen in de monster truck van Del Oeste.

Net voor we uit Cerveceria de Callejon zijn vertrokken, kwam een koppel binnen dat ik heb ontmoet bij de grotten van Camuy. Voor we aan de toer zijn begonnen hebben we een praatje gemaakt over El Yunque en had ik ze nog enkele tips gegeven, aangezien ik er net was geweest. Dat koppel was dus twee van de vier mensen die toen het grot bezoek hebben gedaan. Ze hebben me herkend en zijn een praatje komen maken. Wat een toeval om elkaar nog eens te ontmoeten, drie dagen later op 150 kilometer van de grotten! Tony, Becky en Bryan vonden het hilarisch dat het koppel me had herkend, alsof ik het halve eiland leerde kennen tijdens mijn bezoek. The world is a small place after all! 

Daarna ben ik met Bryan naar de luchthaven gereden om mijn 3 valiezen in te checken, samen met mij fiets.
Toen men mij vertelde dat ik 200 dollar per extra valies moest betalen vanaf de derde valies en ook voor de fiets, plus 50 euro sport-weetikveel-taks, kwam ik daar niet erg gelukkig van. Ik had op de site van Iberia hun tarieven gezien en dat was helemaal anders dan wat ze me daar vertelden.
Ik heb me in meer dan een maand tijd maar twee keer opgewonden en kwaad gemaakt (telkens in het verkeer: één keer toen ik bijna van de baan ben gereden met mijn fiets, en één keer toen iemand op de weg kwam tijdens een dom maneuver, waardoor ik moest uitwijken). 
Misschien kwam het daardoor, maar plots veranderde de sfeer en kon men toch ‘iets doen’. Dat ‘iets’ scheelde me 250 dollar. 

Daarna zijn we naar Ocean Lab gereden voor een laatste hapje en drankje. Tony en Becky waren er ook. Na het afscheid van Tony en Becky heeft Bryan me afgezet aan de luchthaven.
Door de stress en omdat ik lomp ben en niet goed heb gekeken ben ik mijn nekkussen vergeten in Bryan zijn auto. Tegen de tijd dat ik dat doorhad was ik al door de eerste security.
Nu heb ik tenminste een reden om snel terug te komen: mijn kussen ligt hier nog. :)
We zijn vertrokken met anderhalf uur vertraging. 

Ik ben na zes uur slaap om acht uur opgestaan en ben een uur gaan lopen. Ik had drinken mee, maar ik had zoveel dorst dat ik na een half uur zonder water ben gevallen. Deze keer had ik wel geld en een masker mee dus ik heb niet afgezien zoals een paar weken geleden. 
Aan het capitool was een ganse massa mensen bijeen gekomen voor een protestmars. De regering wil een wet stemmen die gender vrijheid toelaat, maar daar zijn bepaalde mensen tegen. Ik kan niet begrijpen waarom mensen hiervoor moeten protesteren, het is toch voor hen van geen enkel balang welk geslacht een persoon kiest te hebben? Er werd tevens geprotesteerd tegen abortus, tegen cannabis voor recreatief gebruik en tegen covid vaccinatie. I don’t get this!!
Ik ben op het einde gepasseerd aan het hotel waar ik de eerste twee dagen heb verbleven. De schade aan de straat was erger geworden en de auto's reden nog trager om langs de breuk te kunnen rijden. Als ik het goed voorheb heb ik hier al een foto van gepost.

Na een frisse douche were ik gebeld door Jo en Alberto om te vragen of ik zin had om samen te ontbijten. Uiteraard zag ik dat zitten. We zijn naar Santurce gereden naar Abracadabra, een goochel en circus bar/rastaurant. We mochten als koningen plaatsnemen op het podium. Er werd bier gedronken met als motto 'Liquid breakfast is the way', volgens Alberto en ‘Liquid bread man’ vongens Jo.

Daarna hebben ze me afgezet na een serieuze file omwille van de protestmars. Ik ben er even doorgewandeld met mijn regenboog hoedje op. Ik dacht er even aan om mijn regenboog paraplu te gaan halen om wat te stoken. Ik rook geen cannabis maar dacht dat het een machtig idee zou zijn om dat wel te doen, gewoon omdat het kan, aangezien medische cannabis hier legaal is op voorschrift. In België en ook Europa moeten we nog veel leren.
Normaal gingen we nog iets drinken in Lupulo maar dat is niet doorgegaan. Tony was al uitgenodigd, dus waren het enkel hij en mij die iets zijn gaan drinken. Ik kon het niet laten en heb de overheerlijke wings gegeten.

Door het bier ontbijt en een paar glazen in Lupulo had ik de dag ingezet zoals ik dat nog niet heb gedaan, en eigenlijk nooit doe: drinken van 's morgens. Daarom ben ik een uur of twee gaan slapen en daarna ben ik naar een klein strandje gefietst op 4 kilometer van waar ik verblijf.
Ik werd aangetrokken door muziek die geen Reggeaton was, en ben Ana, Alejandra en Ayran tegengekomen. Ik heb de rest van de middag en avond tot 2 uur 's nachts met hen doorgebracht op het strand. Het was heerlijk om nog eens te zwemmen in zalig gezelschap! De zonsondergang was echt magisch. Ik heb geprobeerd om het te fotograferen. Het licht was roze en paars en blauw. Ik heb geen filter gebruikt voor de foto's. Die zijn dus echt!

Deze morgen ben ik om 6u30 opgestaan. Ik wilde tegen 8 uur in El Yunque zijn om de trails te doen die ik vorige week niet kon doen wegens tijdsgebrek. Maar ik moest eerst een covid pcr test regelen. Die kan alleen afgenomen worden wanneer je een brief hebt van een dokter. Die dienst was pas open om 7 uur dus ik heb gewacht om een brief te ‘bestellen’. 
Ondertussen had ik geprobeerd om een afspraak te maken in een labo voor de test zelf. Men vertelde mij dat zaterdag krap zou worden om de uitslag tegen zondag te hebben. Voorstel was een test vandaag om 11u30, maar dat kwam niet zo goed uit met mijn plan om naar El Yunque te gaan. Ik kon er gelukkig wel tussen gesquized worden om 16 uur. Dat betekende dat ik maar tot 14u30 ten laatste in het park zou kunnen blijven ipv tot 16u30. Tegen dat alles geregeld was en ik de auto van Tony had opgehaald was het al 8u30. De tijd dat ik in het park wilde zijn was om 8 uur… nuja liever maar een halve dag in het park dan geen test en de kans lopen om hier vast te zitten. You can’t have it all.
De auto die ik voor een dag kon lenen van Tony was in elk geval veel beter dan die huurwagen die ik had in Mayaguez.
Op de weg naar boven ben ik een paard tegengekomen, temidden van de weg. Het bleef gewoon staan. Maf!

Ik ben om 9u30 aangekomen en heb tegen 10 uur de trail gedaan naar El Yunque Peak. Die is ongeveer 4,5 kilometer over een pad vol grote stenen en soms modder. Goed dat ik mijn wandelschoenen heb meegebracht, want met mijn sandalen zou dat niet zo aangenaam zijn geweest. Volgens de bordjes duurt de tocht 2 uur ‘one way’ maar ik deed het in 1 uur en acht minuten. Naarmate ik hoger klom, werd het koeler en mistiger. Helemaal boven was niks te zien. Ik zat werkelijk tussen de wolken en dichte mist. Goed dat ik vorige week met Tony naar Mt. Mitton was geweest en toen wel kon genieten van het verbluffende zicht. Ik heb een half uurtje op de top gewacht tot de mist even wegtrok, maar had daar geen succes mee. 
Daarom besloot ik om een anders stuk trail te doen dat in de buurt lag tot Los Picachos. Daar had ik plots meer geluk toen de mist en wolken even opklaarden kon ik even genieten van het zicht.
Toen ik naar beneden wilde gaan is het beginnen regenen. Vorige week heb ik de ganse dag met mijn regenjas gezeuld en vandaag heb ik het erop gewaagd dat het niet zou regenen. Bleek een slecht plan. Nuja, indien ik mijn regenjas had meegedaan, dan was het zeker droog gebleven. Murphey enzo…
Het was een magische ervaring om in een regenwoud te wandelen tijdens de regen! Ik ben erna naar de Yokahu Tower geweest om foto’s te maken met mijn camera en niet met mijn gsm.
Om te kunnen genieten tot de laatste minuut, ben ik nog 45 minuten gaan chillen bij de waterval van La Coca, net voor de uitgang. 
​Op de terugweg ben ik een zwemplaats tegengekomen en heb 10 minuten in het water gelegen. 

Daarna naar het labo gereden voor de test. Ik was er tegen 15u45, dus mooi op tijd. Na het invullen van de papieren werd de swap uitgevoerd en kon ik gaan.

Ik ben naar de luchthaven gereden om te checken hoe dat zal gaan overmorgen met mijn fiets. Zo kon ik alles al eens verkennen en minder stressen voor het echte vertrek. De gate opende pas 45 minuten later, dus ik heb de tijd genomen om het verhaald van vandaag tot nu toe neer te schrijven. 
Om 17u30 heb ik alle info gekregen die ik nodig heb voor mijn fiets en extra bagage.

Daarna ben ik gaan douchen en was het bijna 19 uur, het tijdstip dat we hadden afgesproken voor een degustatie als een soort afscheid feestje. 
Eerste plan was om af te spreken tegen vier uur, daarna werd het vijf uur, dan zes uur om zeker te zijn en finaal zeven uur om absoluut zeker te zijn: typisch Puerto Rico dus.
Ik en Tony waren de enigen die er waren om zeven uur, tegen acht uur was bijna iedereen aanwezig: Alberto van Rincon Beer Company, Jo van Boxlab, Victor en zijn vriendin van FOK Brewery, Tony en Becky, José en Bryan van Del Oeste, Zalika van El Taberna Lupulo en Chris van een beershop.
Ik heb ondertussen gegeten om niet helemaal nuchter aan de degustatie te beginnen.

De degustatie zelf was mega gezellig.
We hebben de verschillende bieren geproefd die ik heb gemaakt. Elk bier had zijn fans. De meningen waren dus verdeeld.
Iedereen had wat proevers meegebracht en de sfeer was opperbest.
Tussendoor werd er ook bier gedronken van de brouwerij en werden hapjes en frieten besteld om het restaurant en de bar wat te steunen. 

​Tegen 11u30 hebben we het restaurant verlaten en zijn we met een harde kern naar El Taberno Lupulo afgezakt om de super zalige avond af te sluiten. Dit voelde echt als een afscheid en dat deed  me enorm veel deugd. Ik heb hier een paar goeie vrienden gemaakt en dat voelt fantastisch. Voor velen was het wegens covid meer dan een jaar geleden dat ze elkaar gezien hadden dus het was echt zalig om bij hen te zijn. 

Ik ben om 5 uur opgestaan, heb een uurtje geschreven aan de blog van gisteren en ben daarna een halfuurtje gaan lopen. Het was een zweet loopje omwille van het vele proeven van gisteren. 
Ik heb wat ei gebakken en een avocado bij gedaan die ik een week ervoor ergens had geplukt. Zalig!

Daarna ben ik opnieuw naar de grotten van Camuy gereden, 60 km in 75 minuten door de bergen. Ik heb een toer gedaan van ongeveer een uur. Eerst kregen we een film in het Spaans te zien, ik begrijp daar nog steeds bijzonder weinig van.
We waren maar met 4 mensen en één gids en zijn met een karretje tot bij de ingang van de grot gereden.
De grotten zijn pas ontdekt in de jaren 50 en maken deel uit van een gans stelsel. Het is blijkbaar de derde grootste grot in de wereld. Ook hier heeft orkaan Maria lelijk huis gehouden. Het park is meer dan twee jaar gesloten geweest en tot op heden is er geen verlichting. Het moest dan maar met een magere headlight. Ik vond dat erg jammer want ik kon dus alleen maar zien waar de gids haar zaklamp op scheen. Had ik dat geweten, dan had ik mijn fel fietslicht meegedaan en het allemaal veel beter gezien. Onderweg hebben we wel vleermuizen gezien en een lokale spin, ter grote van mijn hand. Best wel indrukwekkend.
​De grootste hal is 80 meter breed en 60 meter hoog, en ik kon het uiteraard niet laten om te vragen of ze er ooit klassieke muziek hadden in gespeeld. Men heeft daar inderdaad al eens aria’s in gezongen. Waarschijnlijk was dat echt machtig!

Daarna ben ik terug gereden naar Mayaguez, en tegen 12 uur was ik in de airbnb. Ik heb mijn valiezen gepakt en ben daarna na de brouwerij geweest om de huurauto af te zetten.
Alberto, Jo, Daniel en Philip hebben gebrouwen op de mini test installatie en waren het brouwsel aan het afwerken. 
Het was leuk om te zien hoe ze zich hebben geamuseerd. Ik ben echt heel blij dat ik voor het contact heb gezorgd en dat er meteen volgende samenwerkingen op de agenda staan tussen Alberto, Jo en Del Oeste! 
​Ik heb samen met Daniel een 30 tal flessen van de verschillende bieren manueel afgevuld om aan René te geven zodat hij die kan proeven, en uiteraard ook een paar om mee te nemen naar huis. Ik heb ook wat flessen van het hergist bier meegenomen, maar dat is jammer genoeg nog niet volledig uitgegist.
Na een emotioneel afscheid heb ik de brouwerij verlaten. Ik heb enorm veel goeie herinneringen aan deze plek en ben iedereen bijzonder dankbaar voor alle hulp, in het bijzonder Philip en Daniel. 

Rond 7 uur opgestaan en ruim de tijd genomen om de blog van gisteren te schrijven. Soms duurt dit echt wel iets langer dan ik voorzien had, maar ik wil dit goed doen en kijk dan niet op een half uur meer.
De aangekondigde storm is zuidwaarts gepasseerd zonder regen of wind. Ergens vind ik dit wel jammer, ik had het stiekem tof gevonden om tijdens een hevige regenbui naar buiten te gaan een een cycloon douche te nemen. Maar het is uiteraard veel beter zo, want we hebben recent allemaal gezien wat teveel water doet.
Ik ben tegen 10 uur naar de brouwerij geweest om de laatste keer mijn kleren en lakens te wassen. Door de vele muggenbeten aan mijn benen en het onbewust krabben in mijn slaap zitten er wat bloedsporen op de lakens en ik wilde dat uitwassen.
Mijn kwallenbeten kun je nog een beetje zien, maar de pijn is uiteindelijk langzaam verdwenen.

Daarna ben ik de doos gaan ophalen om mijn fiets in te steken om die mee te nemen naar huis. Ik kreeg in mijn airbnb een pedaal niet los, en ook in de brouwerij met beter materiaal en de hulp van Philip is het niet gelukt. Jammer genoeg heb ik een stuk gereedschap stuk gemaakt. Dan maar terug naar de fietswinkel zodat we het daar konden doen. Bleek dat beide pedalen elk langs een andere kant losdraaien. Daarom lukte het dus niet... Is ook ergens logisch want de pedalen hangen asymmetrisch aan de fiets. Elke dag leren we bij.
Ik heb de fiets goed ingepakt en die is nu klaar voor de vlucht. Het is me tot nu toe nog niet gelukt om online een extra item toe te voegen aan mijn vlucht, dus ik moet dat nog regelen. Desnoods moet dat gebeuren bij het inchecken. ​
De fiets en doos wogen maar 19 kilo, dus ik heb wat blikken bier bij de fiets gestoken om aan 22 kilo te komen. 

De brouwdag op de mini installatie was de dag ervoor al uitgesteld omwille van de mogelijkse storm, en ook de brouwerij was gesloten. Sedert orkaan Maria gaan ze hier heel serieus om met waarschuwingen. 
Het geplande bezoek van een aantal brouwers die ik leerde kennen gedurende mijn reis kon gelukkig wel doorgaan.
Uiteindelijk is Tony van Cerveceria de Callejon van San Juan naar Mayaguez gereden, een rit van 2u15 minuten. Alberto van Rincon Beer Company en Jo van Boxlab zijn ook afgekomen. Na een rondleiding door de grote brouwerij en een bezoek aan de test plant hebben we de vier tripels en het donkere bier geproefd. De bieren zijn alweer een stuk verder gerijpt. Ik heb het allerlaatste klein beetje gist gepurgeerd en de bieren zijn nu klaar om verder te satureren en op vat af te vullen.

Ik ben heel tevreden dat ik een beetje de katalysator ben geweest van het contact tussen een paar microbrouwerijen en Del Oeste. Morgen gaan Alberto, Jo en Philip brouwen op de mini installatie. Het contact is gelegd, en ik ben er zeker van dat hier een vruchtbare samenwerking zal uitkomen! Ik heb een bezoek aan de grotten van Camuy gepland en zal dus niet volledig op de brouwdag aanwezig zijn, maar ik zal wel komen na het bezoek aan de grotten.

Tegen 19 uur hebben we de bieren geproefd die ik heb hergist, samen met een positieve en negatieve controle. Doordat ik drie verschillende formaten flessen heb gebruikt, waren dit vijf samples.

Om Philip en Daniel te bedanken voor hun ongelofelijke hulp tijdens mijn verblijf, hebben we de dag afgesloten met een Belgische degustatie. Ik ben een aantal Belgische bieren gaan halen en die hebben we gecombineerd met het stoofvlees dat ik maandag had gemaakt. Ik had nog één Invidia over die ik zelf heb meegebracht.
​ En het smaakte! ;)

Om vijf uur wakker geworden door Reggaeton muziek, dacht dat er op straat een feestje bezig was. maar uiteindelijk bleek het te gaan om een auto met draaiende motor. Ik heb geprobeerd om verder te slapen en dat is me maar half gelukt. Ik ben dan maar om zes uur opgestaan, terwijl ik mijn wekker pas had gezet tegen zeven uur. Ik ben gewoon een half uurtje gaan lopen naar het strand en terug.

Vandaag kreeg ik langs verschillende kanalen het nieuws dat er een tropische cycloon op komst is. Dat is een tropische storm die minder intens is dan een orkaan, en dus geen categorie krijgt. Er werd heel veel regen en veel wind voorspeld. Maar voor hetzelfde geld zou die storm ten zuiden blijven en minder intens zijn voor waar ik zit, in Mayaguez. 

Tegen 7u15 ben ik vertrokken naar de grotten van Camuy River Cave Park, de auto was nog steeds aan het draaien en de muziek nog even luid. Ik stond ervoor geparkeerd en heb gezien dat een heel jong koppel lag te slapen. Toen ik vertrok deed hij zijn deur open en heb ik hem gezegd dat ik van zijn muziek was wakker geworden.
Het is 56 kilometer van Mayaguez naar de grotten van Camuy, maar het is holder de bolder door de bergen. Volgens Waze zou ik er 75 minuten over doen, en ik kon dat moeilijk geloven, Waze heeft meestal gelijk, dus nu ook.
Ik heb gisteren niet goed gekeken, want bij aankomst bleken de grotten enkel open van woensdag tot vrijdag. Ik stond dus voor een gesloten poort. 
Geen nood want mijn doel vandaag was eigenlijk om te passeren in het observatorium van Arecibo. Voor mij is dit een bedevaartsoord. In 1974 is hier het Aricebo signaal verstuurd met de telescoop van ongeveer 300 meter doorsnede. Tal van films zijn hier opgenomen en ik heb begin de jaren 90 verschillende ambient cd’s met radio signalen en andere space sounds van SETI Project gekocht en heb die tal van keren gedraaid in mijn verre dj verleden. Het is maar 15 kilometer van de grotten, dus een half uur later was ik in het mekka van radio astronomie.
Na schade door orkaan Maria in 2017 en het breken van 2 kabels in 2020 is het instrumentarium boven de schotel op 1 december 2020 ingestort en daarmee is een einde gekomen aan een magisch tijdperk dat in 1963 reeds was begonnen.
Het observatorium is tijdelijk niet te bezichtigen maar ik wilde er toch heen, en aangezien de grotten in de buurt lagen wilde ik die twee als een daguitstap combineren.
Aan de poort heb ik gevraagd of ik toch naar binnen mocht om wat foto's te maken (ik voelde me meer een ramptoerist dan een amateur astronoom). Uiteraard kreeg ik een negatief antwoord wegens te gevaarlijk.
Dan maar proberen langs de parking waar een grote poort openstond. Borden genegeerd en gewoon stoer naar boven gewandeld. Nog een open poort gepasseerd en bovenaan stonden twee 4x4's geparkeerd met personeel ernaast. Daarom dus waren de poorten open. Ik deed alsof mijn neus bloedde en ben naar de plaats gestapt waar ik de majestueuze schotel een beetje kon zien. Meteen kwam een man op me af om te zeggen dat ik daar niet mocht zijn en verzocht me dringend om te vertrekken. Ik heb met puppie ogen verteld dat dit het Lourdes was voor mij, en of ik één foto mocht nemen. Ik kreeg toestemming en ben meteen huppelend terug naar mijn auto gewandeld, content met mijn foto en blij dat ik niet in een Amerikaanse cel zit, want dit is al bij al Federal Ground en ik was een 'trespasser'.
Onderweg heb ik een lege schelp gevonden zoals ik die had gezien in El Yunke. Die heb ik opgeraapt een meegenomen. Ik had geen moer of vijs of ander stuk schroot van de schotel kunnen bemachtigen die ik de rest van mijn leven zou koesteren als relikwie, maar ik had toch een mooie schelp.

Aangezien het dan nog maar 10 uur was en dus nog een ganse dag voor mij had, heb ik besloten om naar Pico Rodadero te gaan op aanraden van Philip. Die had me een aantal weken gezegd dat dit de moeite was om te bezoeken en dat het niet zo ver was.
Van het Arecibo Observatory is het 'maar' 68 kilometer en volgens Waze deed ik er twee uur over. Deze keer waren de wegen soms nog hobbeliger en kronkeliger dan van Mayaguez naar Camuy. Ik ben onderweg rijpe bananen tegengekomen en heb die meteen opgegeten. ik heb papaya's geplukt en een soort limoen die rijp was en redelijk zoet smaakte. Opnieuw mooie zichtjes door de bergen en bijna geen verkeer onderweg.

De beklimming omhoog was een uitdaging voor de auto. Bepaalde stukken waren redelijk stijl en op veel stukken kon er maar één auto langs. Gelukkig ben ik maar 3 auto's tegengekomen op de 6 km weg naar boven. Het laatste stuk was de weg echt in ellendige staat en was het rijden tussen de putten en geulen.
Helemaal boven stond er één auto met een vijftal mensen die net vertrok. Er was op de 'parking' trouwens maar plaats voor 4 auto's. Ik kan me niet voorstellen hoe de weg naar boven eruitziet wanneer er veel volk is, dat is dan waarschijnlijk een verkeerskundige ramp.
Het laatste stuk is 10 minuten wandelen over modderige wegen en dan een echte trail.
Ik ben een zwarte gier tegengekomen die net een pelsdier had gepakt en dat was aan het oppeuzelen. Het zijn blijkbaar schuwe vogels want de vogel is meteen gaan vliegen toen hij me zag.
Op de top staat een kruis en kon ik helemaal alleen genieten van een adembenemend zicht. Anders dan op Mount Mitton in El Yunque. Ik had zicht op de kust van Ponce tot Cabo Rojo en misschien helemaal tot Mayaguez. De top is bijna 900 meter, dus dat is al de moeite. Er vlogen een tiental gieren op de thermiek en het was zalig om te genieten van enkel de wind en in de verte het geluid van af en toe een toeter van een auto. 

Daarna ben ik naar Boqueron Brewing Company gereden, opnieuw een rit van 60 kilometer waar ik 75 minuten over heb gedaan. Ik was te vroeg en ben gaan smullen van empanadilla's met uiteraard een Medalla.

Ik ben hartelijk onthaald door Juan en heb een rondleiding gekregen door de brouwerij. Hij produceert per brouwsel 5 barrels, dat is ongeveer 600 liter. Hij heeft 5 vergisters en 3 helderbiertanks. Het grootste volume aan bier laat hij produceren in blik in de VS en komt dan terug voor verkoop op het eiland. Het deel dat hij ter plaatste produceert, in de ruime garage van een woning bovenop wordt ter plaatse in growlers afgevuld voor passanten, ofwel op vaten getrokken en geserveerd in café's in de streek. Ik heb van 4 bieren op vat morgen proeven, en de Domes was het lekkerst. Ik heb mijn growler van één liter gevuld met dit lekkere bier en heb er later tijdens de zonsondergang op het strand van Mayaguez van genoten. 2en van de bieren die hij maakt heet Crash Boat, de plaats waar ik al twee keer ben gaan snorkelen. Ik neem zeker een blik mee naar huis als aandenken van dit heel aangenamen bezoek en leuke tasting.

Nadien ben ik naar mijn airbnb teruggekeerd. Het was een rit van 20 kilometer die een half uurtje duurde. Ik heb vandaag 6u30 minuten gereden over een afstand van 225 kilometer en was dus moe.
Ik was net op de tijd om de zonsondergang te zien op het strand van Mayaguez waar ik meestal ga lopen. Er was al redelijk wat wind, maar van de echt storm was voorlopig nog geen sprake. 

Deze morgen ben ik tegen 8 uur naar de brouwerij geweest om te checken hoe het is afgelopen met de vergisting van het donkere bier. Plato's zijn niet meer vermindert sinds gisteren, en na analyse van diacetyl werd het brouwsel op koeling gezet. Tegen het einde van de week zal het bier worden getransfereerd en worden de rum-eik chips toegevoegd.
Mijn arm doet nog steeds wat pijn van het contact met de kwallen. 
Daarna ben ik naar Steps Beach in Rincon gereden en op een leeg strand heb ik gesnorkeld en wat foto's en filmpjes gemaakt van het koraal en de vele vissen.

Tegen 11 uur ben ik naar Boxlab Brewery gereden in Aquadilla. Ik heb Sergio en Tommy leren kennen, één van de brouwers en de verkoper van de brouwerij. Er worden elke week op maandag twee brouwsels van ongeveer 350 liter gemaakt.
Ze hebben 4 vergisters en 2 helderder tanks, en werken dus met een simpel doorschuifsysteem. Opnieuw ben ik positief verrast door de creativiteit van hun manier van werken. Deze keer werd mijn aandacht getrokken door hun koelsysteem. Gewoon een bak-diepvriezer die 's morgens werd opgevuld met water en erna werd gekoeld. 
Ik had vorige week al kennis gemaakt met Jo en heb afgesproken om elkaar terug te ontmoeten op woensdag, samen met Tonny van Cerveceria de Callejon en Alberto van Rincon Beer Company. Woensdag ga ik samen brouwen met Philip van Cerveceria de Puerto Rico, dus het wordt 'a day between brewers'. 

Net na de middag ben ik naar Crash Boat gereden om ook daar nog eens snorkelen. Dit is echt een zalige snorkel plaats, die ik vorige week leerde kennen door Philip. Er zwemmen letterlijk duizenden vissen rond en tussen het gezonken schip en ik heb zelfs een kreeft gezien. Ik was te bang om die te pakken en mee te nemen om op te eten. 
Deze keer was ik wel goed ingesmeerd en droeg ik tevens een t-shirt. Geen verbrande rug en benen opgelopen. We learn... 

Daarna ben ik nog een glas gaan drinken tijdens de opkuis van het Boxlab brouwsel aangezien de brouwerij op de terugweg lag.
Terug in Mayaguez ben ik gaan shoppen om stoofvlees te maken voor een kleine afscheidsdegustatie op woensdag, na de brouwdag.
Ik was 's morgens al een tiental Belgische bieren gaan kopen die we gaan proeven samen met het stoofvlees.
Ik heb geen varkenswangen gevonden, maar wel een soort stoofvlees van rund en ik ben een uur of twee bezig geweest om alles te snijden en te bakken. Normaal gebruik ik mijn eigen Gula voor mijn stoofvlees, maar was content dat Rochefort hier rijkelijk aanwezig is. Ik wilde geen mosterdpot kopen, dus ben ik een kleine portie gaan vragen bij Burger King. Ik heb nog geen Whopper gegeten sedert ik hier ben en wil dit zo houden tot de laatste dag to say goodbye in style. ;)
Aangezien mijn kookpot te klein was, ben ik geholpen door Philip met een degelijke kookpot. Ik heb het vlees daarna 3 uur laten opstaan en zal het laten trekken tot woensdag. 

Ondertussen heb ik ook de foto's terug gevonden van de rog die ik gisteren heb gezien. Ben superblij dat ik die niet per ongeluk had gewist!

Ik ben deze morgen om 7u30 naar de brouwerij geweest om mijn kleren te wassen. Tegen 9 uur ben ik dan opgehaald door Daniel, Julisa en Anthony, hun 14 jarige zoon. We zijn naar Joyuda gereden en hebben daar hun boot op het water gelaten..

Daarna zijn we de kust afgevaren langs Puerto Real, Boqueron, El Combate tot voor de kust van La Parguera, een verzamelplek voor tientallen boten. Er bevinden zich allemaal kleine eilandjes met mangroven, waar de boten zich verankeren, soms met 5 tegelijk aan elkaar vast. Living the high life! 
Op de heenreis was de zee 'kalm' maar toch had ik het gevoel dat we soms loskwamen van het water. Ik was blij dat ik niet had ontbeten!

Ik heb een beetje gesnorkeld en heb veel kwallen gezien op de bodem. Was blij dat ik mijn zwemvliezen aanhad, want ik had geen zin om gestoken te worden. Ik heb ook een rog gezien met daarop een andere vis die aan het meeliften was. Ik heb er foto's en een filmpje van gemaakt, maar die zijn precies verdwenen van mijn camera. Jammer!

Na een aperitief van bubbels en een kreeft/scampi/inktvis salade werd de bbq aangestoken. Ik voelde me als een filmster. 

Daarna zijn we terug gekeerd naar het strandje waar we vorige week zijn langs gefietst en waar ik even in het water heb gezeten. Er was ondertussen veel wind komen opzetten, en daardoor was de zee niet meer zo kalm, maar redelijk wild. Deze keer is de boot echt losgekomen van het water, want ik hoorde de schroef gewoon doordraaien in de lucht.
In de verte kon je de regen zien vallen, echt indrukwekkend!

Ik heb daarna te midden de zee nog een paar duiken genomen om te zien hoe diep ik kon gaan en plots voelde ik op verschillende plaatsen tintelingen. Ik kon geen kwallen zien, maar ik kon ze zeker wel voelen. Ook Julisa heeft de kwallen gevoeld. Ik ben snel uit het water gekropen veilig in de boot.
Bij het aanmeren ben ik dom geweest en heb ik als afscheid een laatste plons in het water genomen, deze keer had ik een veel erger contact met een kwal. Mijn arm zat meteen vol met bubbels, net zoals netels, en zo voelde het ook. Het was een combinatie van netels en tijgerbalsem. Echt warm en zelfs pijnlijk. Na verloop van tijd lag er een soort laagje etter op mijn arm.

In Joyuda staan de resten van een restaurant van vrienden van Daniel en Julisa. Dat restaurant stond op palen, werd volledig verwoest tijdens orkaan Maria, en is nooit afgebroken en terug opgebouwd. Er ligt een pier langs, waar boten nu kunnen tanken. Het gaf me een spookachtige indruk. 

Als afsluiter van een fantastische dag zijn we gaan eten op een terras met zicht op de ondergaande zon. Echt heel mooi hoe de wolken steeds donkerder werden tot het volledig donker was.

Deze morgen ben ik opnieuw gaan lopen met mijn sandalen. Een klein toertje van een half uur. Toen ik vertrok was het heldere hemel, op het einde ben ik in een heuse regenbui terechtgekomen. Ik kreeg dus mijn douche nog voor ik klaar was.
Ik gleed bijna weg in mijn sandalen...
Nadien heb ik mijn koffer gepakt en ben ik naar Walgreens gereden voor een Covid snel test. René had me de dag ervoor uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van zijn zoon, Milo, en vroeg of ik een test wilde doen omdat zijn ouders aanwezig waren en hij geen risico wilde nemen.
De test bleek negatief, zoals verwacht.
Nadien ben ik naar Walmart gereden voor een kadootje voor het verjaardagsfeest van Vanessa en Andrés en van Milo. Ik heb voor hen Yenga gekocht en drie jonleerballen. Toen zag ik pinata's en heb ik er twee gekocht en massa's snoep om die te vullen.

Ik heb drie dagen op de derde verdieping gelogeerd en kon daar genieten van een mooi zicht. Op deze verdieping waren twee grote terrassen en ik ben nog even gaan genieten van het zicht als afscheid van deze leuke plek. Het was echt tof om drie dagen bij hen te kunnen logeren. 

Na de middag ben ik samen met Tony, Becky, Vanessa en Anderés naar VIP Adventures gereden voor het verjaardagsfeestje van Vanessa en Andrés. Ik had ook een basis sminckdoos gekocht in Walmart en heb wat kindjes gesminckt.

Daarna zijn we met de ganse groep op een kano geweest in de lagune.

Toen was het tijd voor mij om naar het andere feestje te vertrekken, maar eerst werd de pinata onder handen genomen zodat het vele snoep kon worden opgepeuzeld.

Daarna ben ik naar het Dorado Beach resort gereden. Ik heb mijn ogen uitgekeken want ik ben nog nooit in een resort geweest. Ik was er niet echt op gekleed... met mijn vissersbroek, marcelleke, sandalen en regenbooghoedje zag ik eruit als een halve hippie.
Ik heb een halve jongleerworkshop gegeven aan de familie van René, daarna heb ik ballonen gemaakt voor de kinderen en toen hebben ze de overvolle pinata geopend. 
Ik ben tegen 21u30 terug gereden naar Mayaguez, voor een rit van 2u30 minuten. Onderweg heb ik een pauze genomen om wat te rusten dus ik ben maar gaan slapen om 1u30. Het was dus een lange, maar super leuke dag.

Deze morgen heb ik iets langer geslapen dan normaal. Het was vandaag een soort rustdag, aangezien ik gisteren bijna de ganse dag heb gewandeld in El Yunque. Om de stijfheid uit mijn benen te krijgen heb ik een kort loopje gedaan van 20 minuten. Ik kon mijn Vibram loopschoenen niet vinden, dus ben ik dan maar gaan lopen met mijn sandalen.
Ik verblijf heel dicht bij de luchthaven van San Juan en ik vind het heerlijk om af en toe het gebrul te horen van een opstijgend vliegtuig. Over negen dagen zit ik zelf in zo’n vliegtuig…
Na het lopen en een verfrissende douche heb ik me voor het eerst deze reis voor twee uur op mijn bed gelegd, en helemaal niks gedaan. 
Na de middag ben ik samen met Tony naar Fok Brewery geweest, ongeveer een half uur rijden van San Juan in Caguas.
Victor is de brewmaster en hij had net het graan gemalen om te brouwen. Ik heb geholpen met de opstart en mocht het graan helpen storten.
Daarna hebben we de bieren van Fok geproefd. Lekker, maar de stout die ik proefde met cocos en vanille was heerlijk!

Tegen 17 uur zijn we terug gereden naar het het restaurant waar de brouwerij van Tony bijhoort. Deze ligt in het hart van Old San Juan. Het voelde vreemd aan toen ik de oude stad binnenreden, bijna ergens als thuiskomen. Dat komt waarschijnlijk omdat dit de eerste plek was waar ik bijna een week heb verbleven. Het leek ook al lang geleden en dat komt omdat ik ondertussen veel heb gedaan en er veel is gebeurd. 
Tony had een bar shift van 17 uur tot 23 uur. Ik heb geholpen met het klaarmaken van een gepaneerde kip bereiding, vooral de afwas, een beetje tappen en wat bediening. Tussendoor ben ik gebeld door René en aangezien ik in de buurt was van waar hij woont, ben ik hallo gaan zeggen en hebben we wat gepraat. 
Op het einde van de shift heb ik opnieuw de overheerlijke wontons gegeten en de kip bereiding die ik had helpen klaarmaken.​

Ik logeer dus momenteel bij Tony, Becky, Vanessa en Andreas in hun guestroom nabij de luchthaven van San Juan. Hier is er geen airco en ik merk dat ik dan moeilijker slaap door de warmte. Ik heb gelukkig een ventilator die me wat verkoeling brengt tijdens de zwoele nacht.
Chill opgestaan en dan op het gemak naar El Yunque gereden, een natuurpark dat deel uit maakt van USDA Forest Service departement, een organisatie die alle natuurparken in de VS controleert. Het is trouwens het enige regenwoud van alle parken.
Het park ligt op een 50 tal kilometer van San Juan, dus een uurtje rijden. Het is in feite een 'heilige berg' met een piek van 1075 meter hoog. Je kunt het park enkel bezoeken met een auto, en dat is te verstaan omdat de meeste trails redelijk uit elkaar liggen. Tony en ik hebben dus een combinatie gedaan van rondcruzen en hiken.

De langste hike duurde twee uur en bracht ons naar de top van Mount Britton waar een toren staat die een adembenemend zicht biedt over de streek. Je bevindt je op een hoogte van 950 meter, en dat is letterlijk tussen de wolken. 
Er waren redelijk wat Amerikanen onderweg, en die maken zoals altijd veel lawaai. Op de toren waren bepaalde mensen een heuse selfie shoot aan het maken, en ik vroeg me af of ze daar eigenlijk wel echt waren, of gewoon een digitaal album aan het aanleggen waren. Het zicht is zo indrukwekkend dat ik het helemaal in me op kon nemen en een totaal andere ervaring had dan de selfie-queens. 'I want to have a lot of pictures of myself' met een accent waarmee je brood kon snijden. Heel even had ik het gevoel dat we daar boven stonden, elk afkomstig van een andere planeet. 

Op andere kleinere wandeltochten zijn we slakken tegengekomen, en bij een waterval zat een soort fluorescerende slak op een steen. Ik vraag me af wat dat zou geven onder een blacklight. Op Nerdland hoorde ik een aantal maand geleden dat er inderdaad een aantal dieren glow in the dark zijn. Voor de rest is er bijna geen wildlife zoals herten of beren (het is er veel te warm). Het viel me op dat er niet zoveel vogels waren. Misschien is dit niet het seizoen en zitten ze ergens anders. We hebben jammer genoeg de Puerto Ricaanse papegaai niet gezien, een soort die enkel in El Yunque voorkomt en hier bijna was uitgestorven maar door een aantal kweekprogramma’s terug in opmars is.
​Er was wel de nodige brul van de Coci kikkers. Ko-kie, ko-kie, ko-kie, ...

Tegen 16u30 moet iedereen het park uit zijn, anders wordt je opgesloten. We zijn tot de laatste minuut gebleven, bij de eerste grote waterval die je tegenkomt bij aankomst. Tony wist dat er tegen sluitingstijd niemand meer stopt, omdat iedereen dat doet bij aankomst. In ons geval was er geen kat en konden we nog even genieten van de rust die het park me gaf.

Terug buiten het park staat een food kot, en uiteraard hebben we genoten van een Alcapurria en een empanadilla met krab en wat ijskoude Medalla's. 

’s Avonds ben ik met de familie gezellig en lekker gaan eten in Ocean’s lab. Het zwembad bij de brouwerij lag er heel feeëriek en verlaten bij. Er was een live band die zorgde voor sfeer en gezelligheid, maar ik geef toch maar een 6 aan de band omdat ze gewoon veel te luid speelden en dat dus elke vorm van gesprek uitsloot.

​Om de magische dag af te sluiten werden nog een paar lekkere bieren uit Colorado geproefd, waar Tony en zijn gezin meer dan 10 jaar hebben gewoond en net een lading bier van hadden terug meegebracht na een bezoek. 
Ik had gedurende de dag trouwens contact met Daniel ivm hoe de gisting loopt van het bier voor Maribel. Het ziet er goed uit. Het is waarschijnlijk morgen uitgegist. 

Ik ben deze morgen nog eens gaan lopen. Aangezien ik vorige week vrijdag, zaterdag en zondag redelijk wat had gefietst, was het verstandig om wat rust te nemen. Normaal ging ik gisterenavond na het brouwsel en de casting nog een klein toertje doen, maar ik was gewoon te moe. 
ik ben om 6 uur opgestaan en kort erna dus een uur gaan lopen, terug bergop maar dan in een ander stuk van de stad. Na een paar kilometer zit je gewoon tussen de heuvels en dat is een verademing. Het was redelijk bergop, maar het zicht dat ik kreeg was een mooie beloning.
Opnieuw mega veel honden gezien, ook wilde. Blaffende honden bijten niet, dus ik was blij dat de ganse buurt in een oase van geblaf verkeerde. Het stonk echt mega naar plas op bepaalde plaatsen, gewoon waar de mensen woonden. Jak! Bepaalde huizen waren echt goor, overal afval. Jammer want zo tussen de kronkelende straatjes stonden een paar charmante huisjes. Ik durfde geen foto's te nemen van de huizen want er waren al redelijk wat mensen wakker en sommigen zeiden geen goeiedag.

Na een frisse douche en wat mango en papaya als ontbijt heb ik een permit gekocht voor El Yunque, een regenwoud. Morgen ga ik met Tony op daguitstap. Ben blij dat ik een kaartje kon bemachtigen want er worden per dag maar 200 auto's toegelaten in gans het park!
Ik was tegen 8u30 in de brouwerij. Aan de receptie kennen de guards mij als Koen Norbert.  Dat zal Rinus, een goeie vriend van me, bijzonder grappig vinden. Ik ben hier ondertussen 11 dagen geweest dus ze kennen me allemaal al. 
Bij aankomst bleek de gisting van het brouwsel voor Maribel goed te zijn opgestart.
Ik wil een test doen door 20 liter van het uitgekozen bier te bottelen en te hergisten. Men heeft hier in Cerveceria de Puerto Rico geen ervaring mee, maar aangezien ik thuis redelijk veel zelf heb gebrouwen en gebotteld kon ik mijn kennis en ervaring goed gebruiken. Het is eventueel de bedoeling in de toekomst om de tripel te laten hergisten, maar zo ver zijn we nog niet. Dit is gewoon de eerste test. We zien dan later wel hoe het afloopt. 
Voor de hergisting was het werken zoals een hobbybrouwer doet: met de middelen die we hebben. Ik ben met Daniel vloeibare suiker gaan halen uit een mega grote tank. Daarna hebben we die suiker in een proper vat gedaan, en daarbovenop het bier. Tussendoor heb ik wat verse gist afgenomen en daaraan toegevoegd. Ik heb geen idee hoeveel gist er aanwezig is in het vat, maar ik hoop in elk geval genoeg om de hergisting op te starten.
Ik heb de flessen gespoeld en ontsmet, een taplijn ontsmet en gespoeld en daarna manueel de flessen gevuld. Hector heeft me geholpen door de kroonkurken op de flesjes te doen.

​Het bottelen van 12 flessen van 75 cl, en 30 flesjes van 35 cl heeft de ganse voormiddag in beslag genomen. Daarna ben ik snel naar de airbnb gefietst omdat ik om 14 uur wilde vertrekken naar San Juan. Ik was namelijk uitgenodigd voor de inhuldiging van de Medalla Arena. De rit van 180 km was leuk, ik luisterde naar de nieuwe podcast van Nerdland en de 2u30 minuten waren zo voorbij.
Aangezien ik twee uur te vroeg was voor het event, ben ik langsgeweest in Ocean Lab, de grootste microbrouwerij van het eiland. De brouwerij heeft als slogan 'Born on the Beach' en zit letterlijk op het strand. Er is een zwembad op het mega grote terras, en er staat buiten een groot podium waar er optredens plaatsvinden. Ook binnen was er plaats voor optredens, want een band was net hun materiaal aan het opbergen. Ik had dus net een optreden gemist.
Ik had van Daniel de raad gekregen om te vragen naar Jose, de brouwmeester, en dat heb ik uiteraard ook gedaan. Jose was mega vriendelijk en ik kreeg meteen een korte rondleiding. Ik was verbaasd door de omvang van de brouwerij: 4 brouwsels per dag die in totaal een kleine 70 HL bier per dag opleverden. 20.000 HL per jaar. Dat is al een serieuze brouwerij! Hun IPA is lekker en hun Barrel Aged Tripel was ook heel lekker: zacht, aangenaam en speciaal.

Na het korte bezoek ben ik naar 'El Distrito T-Mobile gereden'. Een soort entertainment center vol met bars en restaurants voor de inhuldiging van een nieuwe sportbar: de Medalla Arena. De sport bar heeft meerdere schermen waar wedstrijden kunnen worden gevolgd, pooltafels, café-spelen, pingpong tafels en verschillende karaoke loges.
Het was een leuke receptie met hapjes, drankjes, speeches een band en nadien een wild feestje. Ik ben niet lang gebleven want morgen vertrekken we om 7 uur naar El Yunque en ik zie daar enorm naar uit.
Ik logeer de komende dagen bij Tony en zijn gezin en kan op die manier een paar dagen genieten van mijn vakantie. Volgende week staan er nog een aantal dingen gepland in de brouwerij in Mayaguez (ik ga brouwen en wat dingen proberen op hun test installatie van 40 liter met Philip) maar nu kan ik een paar dagen ontspannen.

Wekker gezet, opgestaan om 4u30 en tegen 5 uur op de brouwerij aangekomen. Brouwsel opgestart tegen 5u15. Meteen na het storten rook het super lekker in de brouwzaal door de geroosterde en gebrande mouten. Uiteraard heb ik van het wort geproefd, dat bijzonder lekker smaakte naar koffie, karamel, chocolade, enz... Ik kon het niet laten en heb een kleine pairing gedaan met chocolade en het eerste wort. Heerlijk! 
​Het filtreren heb ik vandaag semi manueel gedaan en de snelheid beperkt om geen problemen te hebben door de speciale mouten. De filtratie is heel goed gegaan, waar ik heel content mee ben.

Na het eten heb ik vastgesteld dat men alle ramen van de labo's aan het beschermen is tegen orkanen.  Impressionant. Het orkaanseizoen loopt van begin juni tot eind november. Ik heb ook gemerkt dat hier bijna altijd tuinmannen aan het werk zijn. Dat is ook niet verwonderlijk als je kijkt hoe verzorgd de tuinen en perkjes er hier bijliggen. Des te meer met dit klimaat: veel regen en veel zon zorgen ervoor dat het allemaal heel snel groeit!

De rest van het brouwsel is goed verlopen en op het einde is Maribel, de grote chef even komen proeven van het wort. Het was heel aangenaam om het wort samen te proeven en te filosoferen over bier. Ik vond het een eer dat 'de grote baas' zoveel tijd voor me kon nemen! 
​We hebben de gist geoogst van één van de bieren en hopelijk is het brouwsel tegen morgen in gisting!

Toen was het grote moment aangebroken. René is met zijn broer Raphaël de verschillende tripels komen proeven. Daniel en Philip die me de afgelopen weken hebben begeleid en het ganse creatieve proces van nabij hebben gevolgd, waren ook aanwezig om te proeven en hun mening te delen. Er werd tevens tijd genomen om alles op camera op te nemen voor de documentaire. 
De vier bieren werden naast elkaar gezet, er werd vergeleken, geproefd, gediscussieerd en favorieten werden nogmaals geproefd, vergeleken en besproken.
Vooreerst werden alle vier de bieren bijzonder goed bevonden, maar er werd beslist om te kiezen tussen bier één en bier vier. Uiteindelijk viel het laatste bier dat ik heb gemaakt het meest in de smaak. Tot mijn grote vreugde, want dit was net het bier dat ik had gemaakt als alternatieve tripel met de meeste Hugel kenmerken: net iets anders dan de rest. Minder mainstream tripel en iets meer gewaagd, expressief maar toch gebalanceerd, Doorheen de jaren zijn mijn creaties meer in balans geworden maar toch apart en speciaal gebleven. Ik voelde de stress van de afgelopen maanden om hier te geraken en brouwweken van me afglijden en glunderde toen René zei dat hij het bier super geslaagd en heel lekker vond. Ik had de lat heel hoog gelegd voor mezelf, en kon het bijzonder appreciëren dat René tevreden was van het resultaat!
Er werden nog enkele uren doorgepraat over bier terwijl er uiteraard nog bier werd geproefd.

Na afloop ben ik naar mijn airbnb gegaan om een wrap te maken. Ik was mentaal en lichamelijk uitgeput en ben vroeg in slaap gevallen.
Om 21u30 ben ik wakker geworden van het feestgedruis van de jonkies die verblijven onder mij. Ideaal om de tijd te nemen om deze blog af te werken en terug te kijken op een geslaagde dag.
Ik ben in de wolken over hoe dit project is gelopen.
Morgen gaan we het gekozen bier voor een stuk afvullen op fles zodat het kan hergisten. De rest zal dan nog een beetje verder rijpen, gesatureerd worden met CO2 en worden afgevuld op vaten en blikjes.  
Het is de bedoeling dat dit bier zal worden gemaakt in de grote plant, met hergisting op fles en dat is een methode die hier niet wordt gebruikt, dus er zijn nog grote uitdagingen. 

Gisterenavond nog bericht gekregen dat de auto binnen 40 minuten zou worden afgezet. Ik was aan het wandelen toen ik het heugelijke nieuws kreeg en ben meteen naar de airbnb terug gekeerd.
'Island time' is een begrip dat ik al van het begin af aan leerde kennen: alles duurt langer (of veel langer als je gehaast bent). Het wachten op het leuke balkon was aangenaam. Even genieten van de tropische temperatuur en vochtigheid (het had net geregend). Gelukkig had ik eerder op de dag tijdens een drink-refuel een insect repellent spray gevonden die me hopelijk voor de rest van de reis zal beschermen. Ik ben niet dol op DEET maar liever dit dan insectenbeten tot achter mijn oren! Tijdens het wachten kreeg ik een tijdelijke tattoo. De schaduw van de straatlichten door de ballustrade scheen poëtisch op mijn gehavende benen. 
Ik kijk uit op een bank dus hier is het een aan en af rijden van mensen die pinnen. 
Na twee uur wachten en buiten chillen ben ik gaan slapen. Geen auto te bespeuren. 

Ik ben om 5u30 opgestaan, frisse douche genomen en berichtje gezien dat de auto toch pas vandaag zou komen. Tegen 6 uur was ik in de brouwerij. Heb de vier tripels geproefd en ben heel tevreden over het resultaat. Ik ben echt mega benieuwd wat René er van zal denken en welk bier hij zal kiezen.
De rest van de voormiddag heb ik geholpen met het cannen van Bucanero en heb ik de foodpairing gemaakt voor de bieren van Del Oeste.
Zoals te zien op de foto's is men hier heel strikt met de mondmaskerplicht. Ik volg dezelfde regels als iedereen, maar heb meestal mijn masker afgenomen voor de foto's. Op onderstaande foto's was ik dat vergeten.

De auto werd tevens afgezet. Deze zal ik voor de rest van mijn verblijf goed kunnen gebruiken. Ik ben echt mega blij dat ik nu niet meer afhankelijk ben van anderen om me rond te brengen, want in Mayaguez zijn er geen Ubers. De auto heeft 80.000 mijl en blijkbaar één of meerdere ongelukken gehad, want de voorkant hing er met haken en ogen aan. Voor de rest zitten er hier en daar builen in en zijn sommige bumpers met vijzen vastgemaakt. Gelukkig heeft Daniel me geholpen en met wat straps en ijzerdraad de voorkant vastgemaakt. Ik wil niet dat de bumper eraf vliegt. Ik krijg ook een melding dat er iets mis is met de bandenspanning, maar die lijken ok te zijn. Misschien is de sensor stuk.  De auto rijdt en dat is het belangrijkste, ik mag dus niet klagen.
​Terug bij mijn airbnb aangekomen stond er een Tesla voor de deur. Dit is bijna een kwelling.

Ik wilde gaan zwemmen, maar het heeft voor zolang het licht was geregend. Hopelijk morgen beter weer!
Ik heb een ramen in elkaar geflanst en ben opnieuw vroeg gaan slapen. Om 5 uur start de brouwdag.

​Terug rond 6 uur opgestaan. Ik ben de laatste dagen door iets gebeten op mijn benen, misschien muggen (ik heb ze niet gehoord in mijn slaap) of misschien door mieren of iets anders, en het jeukt enorm. Ik heb er een stuk of tien en het zijn enorme bulten. Mijn achterbenen voelen dik aan. Hopelijk ben ik niet allergisch. Het is bijzonder lastig om er niet aan te krabben. Zal proberen om iets te vinden om insecten af te schrikken en iets tegen de jeuk.
Ik heb de blog van gisteren pas deze ochtend geschreven, want gisteren was ik gewoon te moe om nog maar iets te doen. Ik heb een ontbijtje gemaakt van granola, wat bosbessen yoghurt en twee passievruchten die ik heb geplukt een week geleden. Nu zijn ze echt rijp en nog zoeter dan een week geleden. Mijn airbnb heeft een klein balkon en het is zalig om buiten te eten. Wat een verschil met de vorige airbnb die geen enkel raam had.

Ik ben om 8u15 opgehaald door Daniel en zijn vrouw Julisa en we zijn naar Pole Ojea gereden om daar samen te mountainbiken. Dit is blijkbaar het walhalla van de streek om te fietsen. We zijn naar het meest zuid-westelijke punt gereden en via een natuurreservaat Vida Silvestre zijn we op de kust uitgekomen. Er was op bepaalde plaatsen mega veel sargassum in de zee. Dit zijn een soort bruine algen die zorgen voor heel troebel water en een afstotelijke zwavelgeur. Toen we de zee naderden werd de geur sterker en ging het van mineraal tot echt bijna rotte eieren. Door de sterke wind en de stroming spoelen deze algen aan op het strand, vergezeld van alle troep die door mensen in zee is terecht gekomen. Opnieuw een harde confrontatie me het vuil die in zee zit. Door een natuurgebied fietsen en van de natuur kunnen genieten stond in schril contrast met het aangespoelde plastic.
Er zijn zoutwinning velden in Rojo Cabo die me deden denken aan mijn vakantie van twee jaar geleden naar Ile de Ré en de Guérande. Zalig!

We zijn doorgereden tot het uiterste puntje van Puerto Rico, bij een vuurtoren, een plaats waar menige fietser te zien was. Ik heb met mijn fietspomp iemand kunnen helpen die een lekke band had gereden. Vreemd dat ik als toerist mensen kan helpen die hier wonen. Blijkbaar werkten hun gaspatronen niet of was er iets anders mis. :)
Sommige stukken waren echt off road, dus ik ben echt mega blij dat ik deze fiets heb gekocht anders was deze biketrip niet mogelijk geweest. Sommige baantjes waren echt tussen de zoutvelden en dat gaf een ongelofelijk kleurrijk schouwspel dat moeilijk is om te fotograferen. Onderweg opnieuw een leguaan  gezien, maar deze was kleiner dan de vorige die ik heb ontmoet en ook veel minder fel van kleur.

Om terug te keren naar de auto hebben we een andere route genomen via wat zandwegeltjes. Redelijk lastig na drie dagen fietsen, maar de moeite waard want we zijn uiteindelijk langs een klein strandje gepasseerd waar een aantal boten aangemeerd lagen. This felt like paradise!! Ik had uiteraard mijn zwembroek mee, en zonder te aarzelen heb ik een verfrissende duik genomen in het azuur blauwe water. 

Daarna zijn we terug gefietst naar de auto en hebben daar een verfrissende Medalla geproefd. Hoe kan het anders? 

Nadien zijn we door Boqeron gereden, een heel toeristische plek, die me deed denken aan het cowboy dorp uit Bellewaerde, maar dan met als thema 'de caraïben'. 
Erna zijn we gaan eten in een leuk restaurant op twee meter van de zee. Ik denk dat er geen enkele manier is om een leuke fietstocht af te sluiten als deze!

De rest van de dag heb ik niet veel meer gedaan. Een frisse douche genomen om het zand en het zout weg te spoelen, gebeld met het thuisfront, en met verbazing gezien dat KVKortrijk als eerste staat in het klassement. What a perfect day!
Ik vernam dat het vierde bier is uitgegist. Morgen kan dat bier in koeling en kan René het dinsdag proeven. Morgen ga ik trouwens helpen in de brouwerij om te cannen, en maal ik graan voor een nieuw experiment, een ander brouwsel op dinsdag. Er zijn een aantal opties en ik zal even moeten nadenken wat ik echt het liefst wil brouwen. 

Redelijk goed geslapen en om 6 uur opgestaan. Ik werd vroeger wakker, maar ben blijven liggen. Om 6u45 terug naar Rincon vertrokken, ditmaal langs de grote weg. Het was redelijk rustig op de weg, dus chiller voor een fiets. Op bepaalde stukken had ik het gevoel dat ik op de E40 aan het rijden was. Gelukkig is er op veel stukken een grote pechstrook en was het maar 10 kilometer. De rest van de weg is redelijk groen en af en toe op en neer, maar veel minder dan de tocht van gisterenochtend. Ik heb er een uur over gefietst, met mijn Camelbak op mijn rug, en daarboven de zwemzak met de zwemvliezen, bril en snorkel. De tweede helft van de weg is het beginnen motregenen. Ergens in het begin (na 3,5 km, dus nog in Mayaguez) is een tankstation waar ze een grote selectie bier hebben, en een kleine selectie Belgische lekkernijen.

De microbrouwerij van Rincon Beer Company ligt achter het café/restaurant eigenlijk in de kelder. Heel mooi gedaan als een speakeasy bar uit de jaren 20 van de vorige eeuw, tijdens de drooglegging. Alleen zat er achter de boekenkast geen bar, maar wel een brouwerij die toegankelijk was via een smalle gang. In tegenstelling tot een kelder werd het warmer naarmate je de brouwerij naderde.

Tegen 8u15 zijn we begonnen met het malen van de granen. Ik wilde niet toekijken, dus heb ik gevraagd of ik het mocht doen.

Er was een klein probleem met de warmte van het water, dat Alberto eerst moest oplossen. Ik zag dat het blauwe hemel was, en heb besloten om eerst te gaan snorkelen. Step Beach is slecht 2 kilometer van de brouwerij, ideaal dus voor een kort bezoekje aan het strand. Dat bleek een prima idee, want 's morgens is de zee kalmer en zie je meer.
Deze plaats is duidelijk anders dan Crash Boat om te snorkelen. Er is veel meer koraal en ook andere vissen denk ik. Ik ben een school van vissen tegengekomen. Ik schat een paar 100. Ben die een kwartier gevolgd en een andere school van dezelfde soort is ermee versmolten tot misschien wel 1000 vissen. Waarschijnlijk mannetjes en vrouwtjes van dezelfde soort, ofwel twee soorten die heel verwant zijn. De ene waren blauw met een felblauwe streep op de bovenkant, de andere waren zwart met een oranje streep erop.  Echt mega impressionant.
Toen ik om 9 uur aankwam was er geen kat, maar tegen dat ik terug vertrok om 10u30 begon het wat drukker te worden. Ik ben aan de praat geraakt met een ondernemer die net een duik initiatie had gedaan. Toen ik mijn schoenen aan het aandoen was, is die instructrice een praatje met me komen maken. Bleek dat ze Alberto van RBC en Tony van Cerveceria de Callejon kende. Ik heb het gevoel dat iedereen elkaar hier kent op dit eiland. Ik had al eerder een verhaal gehoord als je iets nodig hebt van de community dat een simpele post voldoende is en dat er meteen mensen met meerdere oplossingen komen voor het probleem. 

Tegen 10u45 was ik terug en was de filtratie al bezig. Er worden altijd twee batchen per brouwdag gedaan, dus ik kreeg later op de dag nog de kans om het graan te storten voor het tweede brouwsel. Ik mocht ook de hop afwegen en toevoegen, en heb aangeboden om de draf uit de filterkuip te scheppen en deze te kuisen voor het volgende brouwsel.

Tijdens het koken ben ik snel iets gaan eten in het restaurant. Heelijke fish taco's met Rico Beer Company witbier en een zelf gemaakt pikant sausje op basis van mango. Miam!
Ik had eerder op de ochtend hun zelf gemaakte gingerbeer gedronken. Dat is een alcoholvrij drankje op basis van gember. Verkoopt blijkbaar heel goed, want elke twee dagen wordt er een verse batch van gemaakt. Het was redelijk pittig, maar erg lekker!

Na het koken van de eerste batch werd het tweede beslag opgestart. Op die manier was de kookketel terug vrij na de koeling zodat het tweede filtraat kon worden opgevangen. Ik mocht de granen storten. 

Toen werd het voor mij ongeveer tijd om terug te keren. De rest van het brouwsel zou Alberto afwerken. Op dat moment was een goeie vriend Jo, één van de brouwers van  Boxlab Brewery langsgekomen. Volgende week ga ik daar een kijkje nemen, maar dan waarschijnlijk met de auto. Normaal zou dat morgen in orde moeten komen.
Opnieuw ben ik verbaasd hoe ze hier hun plan trekken en zich beredden met wat ze hebben.
De plaats waar de vergisting verloopt is wel gekoeld en de tanks zijn ook gekoeld. Het is dus een combinatie van hobbybrouwen, maar dan wel op grote schaal. Er wordt per brouwsel ongeveer 300 liter gemaakt, dus 600 liter per dag. Dat is ongeveer hetzelfde van wat ik in Ieper per brouwsel maak. Maar daar is het brouwen veel eenvoudiger en echt professioneel ingericht. In Ieper is het brouwen veel ambachtelijker dan in The Brew Society. Op die manier kan ik als free lancer van beide werelden genieten. Maar hier is dat toch nog andere koek.
Op de terugweg heb ik ergens nog een plons genomen. Het water was echt troebel door een ander soort zand, en omdat er een rivier bepaalde dingen meebrengt die het niet geschikt maken om te snorkelen.
​Ik was blij toen ik bij mijn airbnb aankwam. Heb vandaag toch weer 50 kilometer gefietst en was moe en hongerig. Morgen wordt ik door Daniel opgehaald en gaan we een fietstocht maken. Ik kijk daar al naar uit!