Zondag 8 augustus

Ik ben deze morgen om 7u30 naar de brouwerij geweest om mijn kleren te wassen. Tegen 9 uur ben ik dan opgehaald door Daniel, Julisa en Anthony, hun 14 jarige zoon. We zijn naar Joyuda gereden en hebben daar hun boot op het water gelaten..

Daarna zijn we de kust afgevaren langs Puerto Real, Boqueron, El Combate tot voor de kust van La Parguera, een verzamelplek voor tientallen boten. Er bevinden zich allemaal kleine eilandjes met mangroven, waar de boten zich verankeren, soms met 5 tegelijk aan elkaar vast. Living the high life! 
Op de heenreis was de zee 'kalm' maar toch had ik het gevoel dat we soms loskwamen van het water. Ik was blij dat ik niet had ontbeten!

Ik heb een beetje gesnorkeld en heb veel kwallen gezien op de bodem. Was blij dat ik mijn zwemvliezen aanhad, want ik had geen zin om gestoken te worden. Ik heb ook een rog gezien met daarop een andere vis die aan het meeliften was. Ik heb er foto's en een filmpje van gemaakt, maar die zijn precies verdwenen van mijn camera. Jammer!

Na een aperitief van bubbels en een kreeft/scampi/inktvis salade werd de bbq aangestoken. Ik voelde me als een filmster. 

Daarna zijn we terug gekeerd naar het strandje waar we vorige week zijn langs gefietst en waar ik even in het water heb gezeten. Er was ondertussen veel wind komen opzetten, en daardoor was de zee niet meer zo kalm, maar redelijk wild. Deze keer is de boot echt losgekomen van het water, want ik hoorde de schroef gewoon doordraaien in de lucht.
In de verte kon je de regen zien vallen, echt indrukwekkend!

Ik heb daarna te midden de zee nog een paar duiken genomen om te zien hoe diep ik kon gaan en plots voelde ik op verschillende plaatsen tintelingen. Ik kon geen kwallen zien, maar ik kon ze zeker wel voelen. Ook Julisa heeft de kwallen gevoeld. Ik ben snel uit het water gekropen veilig in de boot.
Bij het aanmeren ben ik dom geweest en heb ik als afscheid een laatste plons in het water genomen, deze keer had ik een veel erger contact met een kwal. Mijn arm zat meteen vol met bubbels, net zoals netels, en zo voelde het ook. Het was een combinatie van netels en tijgerbalsem. Echt warm en zelfs pijnlijk. Na verloop van tijd lag er een soort laagje etter op mijn arm.

Terug aan wal zijn we naar een restaurant gewandeld. Ik kreeg gezelschap van een aardige (straat?)hond.

In Joyuda staan de resten van een restaurant van vrienden van Daniel en Julisa. Dat restaurant stond op palen, werd volledig verwoest tijdens orkaan Maria, en is nooit afgebroken en terug opgebouwd. Er ligt een pier langs, waar boten nu kunnen tanken. Het gaf me een spookachtige indruk. 

Als afsluiter van een fantastische dag zijn we gaan eten op een terras met zicht op de ondergaande zon. Echt heel mooi hoe de wolken steeds donkerder werden tot het volledig donker was.