Dinsdag 10 augustus

Om vijf uur wakker geworden door Reggaeton muziek, dacht dat er op straat een feestje bezig was. maar uiteindelijk bleek het te gaan om een auto met draaiende motor. Ik heb geprobeerd om verder te slapen en dat is me maar half gelukt. Ik ben dan maar om zes uur opgestaan, terwijl ik mijn wekker pas had gezet tegen zeven uur. Ik ben gewoon een half uurtje gaan lopen naar het strand en terug.

Vandaag kreeg ik langs verschillende kanalen het nieuws dat er een tropische cycloon op komst is. Dat is een tropische storm die minder intens is dan een orkaan, en dus geen categorie krijgt. Er werd heel veel regen en veel wind voorspeld. Maar voor hetzelfde geld zou die storm ten zuiden blijven en minder intens zijn voor waar ik zit, in Mayaguez. 

Tegen 7u15 ben ik vertrokken naar de grotten van Camuy River Cave Park, de auto was nog steeds aan het draaien en de muziek nog even luid. Ik stond ervoor geparkeerd en heb gezien dat een heel jong koppel lag te slapen. Toen ik vertrok deed hij zijn deur open en heb ik hem gezegd dat ik van zijn muziek was wakker geworden.
Het is 56 kilometer van Mayaguez naar de grotten van Camuy, maar het is holder de bolder door de bergen. Volgens Waze zou ik er 75 minuten over doen, en ik kon dat moeilijk geloven, Waze heeft meestal gelijk, dus nu ook.
Ik heb gisteren niet goed gekeken, want bij aankomst bleken de grotten enkel open van woensdag tot vrijdag. Ik stond dus voor een gesloten poort. 
Geen nood want mijn doel vandaag was eigenlijk om te passeren in het observatorium van Arecibo. Voor mij is dit een bedevaartsoord. In 1974 is hier het Aricebo signaal verstuurd met de telescoop van ongeveer 300 meter doorsnede. Tal van films zijn hier opgenomen en ik heb begin de jaren 90 verschillende ambient cd’s met radio signalen en andere space sounds van SETI Project gekocht en heb die tal van keren gedraaid in mijn verre dj verleden. Het is maar 15 kilometer van de grotten, dus een half uur later was ik in het mekka van radio astronomie.
Na schade door orkaan Maria in 2017 en het breken van 2 kabels in 2020 is het instrumentarium boven de schotel op 1 december 2020 ingestort en daarmee is een einde gekomen aan een magisch tijdperk dat in 1963 reeds was begonnen.
Het observatorium is tijdelijk niet te bezichtigen maar ik wilde er toch heen, en aangezien de grotten in de buurt lagen wilde ik die twee als een daguitstap combineren.
Aan de poort heb ik gevraagd of ik toch naar binnen mocht om wat foto's te maken (ik voelde me meer een ramptoerist dan een amateur astronoom). Uiteraard kreeg ik een negatief antwoord wegens te gevaarlijk.
Dan maar proberen langs de parking waar een grote poort openstond. Borden genegeerd en gewoon stoer naar boven gewandeld. Nog een open poort gepasseerd en bovenaan stonden twee 4x4's geparkeerd met personeel ernaast. Daarom dus waren de poorten open. Ik deed alsof mijn neus bloedde en ben naar de plaats gestapt waar ik de majestueuze schotel een beetje kon zien. Meteen kwam een man op me af om te zeggen dat ik daar niet mocht zijn en verzocht me dringend om te vertrekken. Ik heb met puppie ogen verteld dat dit het Lourdes was voor mij, en of ik één foto mocht nemen. Ik kreeg toestemming en ben meteen huppelend terug naar mijn auto gewandeld, content met mijn foto en blij dat ik niet in een Amerikaanse cel zit, want dit is al bij al Federal Ground en ik was een 'trespasser'.
Onderweg heb ik een lege schelp gevonden zoals ik die had gezien in El Yunke. Die heb ik opgeraapt een meegenomen. Ik had geen moer of vijs of ander stuk schroot van de schotel kunnen bemachtigen die ik de rest van mijn leven zou koesteren als relikwie, maar ik had toch een mooie schelp.

Aangezien het dan nog maar 10 uur was en dus nog een ganse dag voor mij had, heb ik besloten om naar Pico Rodadero te gaan op aanraden van Philip. Die had me een aantal weken gezegd dat dit de moeite was om te bezoeken en dat het niet zo ver was.
Van het Arecibo Observatory is het 'maar' 68 kilometer en volgens Waze deed ik er twee uur over. Deze keer waren de wegen soms nog hobbeliger en kronkeliger dan van Mayaguez naar Camuy. Ik ben onderweg rijpe bananen tegengekomen en heb die meteen opgegeten. ik heb papaya's geplukt en een soort limoen die rijp was en redelijk zoet smaakte. Opnieuw mooie zichtjes door de bergen en bijna geen verkeer onderweg.

De beklimming omhoog was een uitdaging voor de auto. Bepaalde stukken waren redelijk stijl en op veel stukken kon er maar één auto langs. Gelukkig ben ik maar 3 auto's tegengekomen op de 6 km weg naar boven. Het laatste stuk was de weg echt in ellendige staat en was het rijden tussen de putten en geulen.
Helemaal boven stond er één auto met een vijftal mensen die net vertrok. Er was op de 'parking' trouwens maar plaats voor 4 auto's. Ik kan me niet voorstellen hoe de weg naar boven eruitziet wanneer er veel volk is, dat is dan waarschijnlijk een verkeerskundige ramp.
Het laatste stuk is 10 minuten wandelen over modderige wegen en dan een echte trail.
Ik ben een zwarte gier tegengekomen die net een pelsdier had gepakt en dat was aan het oppeuzelen. Het zijn blijkbaar schuwe vogels want de vogel is meteen gaan vliegen toen hij me zag.
Op de top staat een kruis en kon ik helemaal alleen genieten van een adembenemend zicht. Anders dan op Mount Mitton in El Yunque. Ik had zicht op de kust van Ponce tot Cabo Rojo en misschien helemaal tot Mayaguez. De top is bijna 900 meter, dus dat is al de moeite. Er vlogen een tiental gieren op de thermiek en het was zalig om te genieten van enkel de wind en in de verte het geluid van af en toe een toeter van een auto. 

Daarna ben ik naar Boqueron Brewing Company gereden, opnieuw een rit van 60 kilometer waar ik 75 minuten over heb gedaan. Ik was te vroeg en ben gaan smullen van empanadilla's met uiteraard een Medalla.

Ik ben hartelijk onthaald door Juan en heb een rondleiding gekregen door de brouwerij. Hij produceert per brouwsel 5 barrels, dat is ongeveer 600 liter. Hij heeft 5 vergisters en 3 helderbiertanks. Het grootste volume aan bier laat hij produceren in blik in de VS en komt dan terug voor verkoop op het eiland. Het deel dat hij ter plaatste produceert, in de ruime garage van een woning bovenop wordt ter plaatse in growlers afgevuld voor passanten, ofwel op vaten getrokken en geserveerd in café's in de streek. Ik heb van 4 bieren op vat morgen proeven, en de Domes was het lekkerst. Ik heb mijn growler van één liter gevuld met dit lekkere bier en heb er later tijdens de zonsondergang op het strand van Mayaguez van genoten. 2en van de bieren die hij maakt heet Crash Boat, de plaats waar ik al twee keer ben gaan snorkelen. Ik neem zeker een blik mee naar huis als aandenken van dit heel aangenamen bezoek en leuke tasting.

Nadien ben ik naar mijn airbnb teruggekeerd. Het was een rit van 20 kilometer die een half uurtje duurde. Ik heb vandaag 6u30 minuten gereden over een afstand van 225 kilometer en was dus moe.
Ik was net op de tijd om de zonsondergang te zien op het strand van Mayaguez waar ik meestal ga lopen. Er was al redelijk wat wind, maar van de echt storm was voorlopig nog geen sprake. 

Het brouwsel van morgen op de micro installatie van 40 liter is uitgesteld want de brouwerij gaat waarschijnlijk sluiten voor de storm. Ik heb daar nog niet veel van gemekt overdag. Net toen het donker was en ik naar huis ging is het beginnen regenen.
Ik ken mijn weg redelijk goed maar doordat ik daar vooral loop, ben ik als spookrijder in een eenrichtingsstraat gereden. Ik had dit snel door en heb me snel omgekeerd. Best wel spannend! 
Ik heb in mijn airbnb wat pasta gekookt en met wat salsa saus opgegeten. Ik had geen zin om nog veel te kokkerellen want ik was mega moe.
Door het avontuur in Arecibo heb ik naar het eerste half uur gekeken van Contact, aangezien er een paar scènes inzitten die zich afspelen bij het observatorium. Ik heb deze film al meer dan tien keer gezien, maar had nog nooit opgemerkt dat ze Medalla's drinken! Je hoort er ook de coqui kikkers en in een paar scènes regent het, precies zoals ik het ken! Zalig! Dit voegt een extra dimensie toe voor mij, aangezien ik dit hier ook veelvuldig ben tegengekomen.