Donderdag 5 augustus

Ik logeer dus momenteel bij Tony, Becky, Vanessa en Andreas in hun guestroom nabij de luchthaven van San Juan. Hier is er geen airco en ik merk dat ik dan moeilijker slaap door de warmte. Ik heb gelukkig een ventilator die me wat verkoeling brengt tijdens de zwoele nacht.
Chill opgestaan en dan op het gemak naar El Yunque gereden, een natuurpark dat deel uit maakt van USDA Forest Service departement, een organisatie die alle natuurparken in de VS controleert. Het is trouwens het enige regenwoud van alle parken.
Het park ligt op een 50 tal kilometer van San Juan, dus een uurtje rijden. Het is in feite een 'heilige berg' met een piek van 1075 meter hoog. Je kunt het park enkel bezoeken met een auto, en dat is te verstaan omdat de meeste trails redelijk uit elkaar liggen. Tony en ik hebben dus een combinatie gedaan van rondcruzen en hiken.

De langste hike duurde twee uur en bracht ons naar de top van Mount Britton waar een toren staat die een adembenemend zicht biedt over de streek. Je bevindt je op een hoogte van 950 meter, en dat is letterlijk tussen de wolken. 
Er waren redelijk wat Amerikanen onderweg, en die maken zoals altijd veel lawaai. Op de toren waren bepaalde mensen een heuse selfie shoot aan het maken, en ik vroeg me af of ze daar eigenlijk wel echt waren, of gewoon een digitaal album aan het aanleggen waren. Het zicht is zo indrukwekkend dat ik het helemaal in me op kon nemen en een totaal andere ervaring had dan de selfie-queens. 'I want to have a lot of pictures of myself' met een accent waarmee je brood kon snijden. Heel even had ik het gevoel dat we daar boven stonden, elk afkomstig van een andere planeet. 

Op andere kleinere wandeltochten zijn we slakken tegengekomen, en bij een waterval zat een soort fluorescerende slak op een steen. Ik vraag me af wat dat zou geven onder een blacklight. Op Nerdland hoorde ik een aantal maand geleden dat er inderdaad een aantal dieren glow in the dark zijn. Voor de rest is er bijna geen wildlife zoals herten of beren (het is er veel te warm). Het viel me op dat er niet zoveel vogels waren. Misschien is dit niet het seizoen en zitten ze ergens anders. We hebben jammer genoeg de Puerto Ricaanse papegaai niet gezien, een soort die enkel in El Yunque voorkomt en hier bijna was uitgestorven maar door een aantal kweekprogramma’s terug in opmars is.
​Er was wel de nodige brul van de Coci kikkers. Ko-kie, ko-kie, ko-kie, ...

Tegen 16u30 moet iedereen het park uit zijn, anders wordt je opgesloten. We zijn tot de laatste minuut gebleven, bij de eerste grote waterval die je tegenkomt bij aankomst. Tony wist dat er tegen sluitingstijd niemand meer stopt, omdat iedereen dat doet bij aankomst. In ons geval was er geen kat en konden we nog even genieten van de rust die het park me gaf.

Terug buiten het park staat een food kot, en uiteraard hebben we genoten van een Alcapurria en een empanadilla met krab en wat ijskoude Medalla's. 

’s Avonds ben ik met de familie gezellig en lekker gaan eten in Ocean’s lab. Het zwembad bij de brouwerij lag er heel feeëriek en verlaten bij. Er was een live band die zorgde voor sfeer en gezelligheid, maar ik geef toch maar een 6 aan de band omdat ze gewoon veel te luid speelden en dat dus elke vorm van gesprek uitsloot.

​Om de magische dag af te sluiten werden nog een paar lekkere bieren uit Colorado geproefd, waar Tony en zijn gezin meer dan 10 jaar hebben gewoond en net een lading bier van hadden terug meegebracht na een bezoek. 
Ik had gedurende de dag trouwens contact met Daniel ivm hoe de gisting loopt van het bier voor Maribel. Het ziet er goed uit. Het is waarschijnlijk morgen uitgegist.