Zondag 1 augustus

​Terug rond 6 uur opgestaan. Ik ben de laatste dagen door iets gebeten op mijn benen, misschien muggen (ik heb ze niet gehoord in mijn slaap) of misschien door mieren of iets anders, en het jeukt enorm. Ik heb er een stuk of tien en het zijn enorme bulten. Mijn achterbenen voelen dik aan. Hopelijk ben ik niet allergisch. Het is bijzonder lastig om er niet aan te krabben. Zal proberen om iets te vinden om insecten af te schrikken en iets tegen de jeuk.
Ik heb de blog van gisteren pas deze ochtend geschreven, want gisteren was ik gewoon te moe om nog maar iets te doen. Ik heb een ontbijtje gemaakt van granola, wat bosbessen yoghurt en twee passievruchten die ik heb geplukt een week geleden. Nu zijn ze echt rijp en nog zoeter dan een week geleden. Mijn airbnb heeft een klein balkon en het is zalig om buiten te eten. Wat een verschil met de vorige airbnb die geen enkel raam had.

Ik ben om 8u15 opgehaald door Daniel en zijn vrouw Julisa en we zijn naar Pole Ojea gereden om daar samen te mountainbiken. Dit is blijkbaar het walhalla van de streek om te fietsen. We zijn naar het meest zuid-westelijke punt gereden en via een natuurreservaat Vida Silvestre zijn we op de kust uitgekomen. Er was op bepaalde plaatsen mega veel sargassum in de zee. Dit zijn een soort bruine algen die zorgen voor heel troebel water en een afstotelijke zwavelgeur. Toen we de zee naderden werd de geur sterker en ging het van mineraal tot echt bijna rotte eieren. Door de sterke wind en de stroming spoelen deze algen aan op het strand, vergezeld van alle troep die door mensen in zee is terecht gekomen. Opnieuw een harde confrontatie me het vuil die in zee zit. Door een natuurgebied fietsen en van de natuur kunnen genieten stond in schril contrast met het aangespoelde plastic.
Er zijn zoutwinning velden in Rojo Cabo die me deden denken aan mijn vakantie van twee jaar geleden naar Ile de Ré en de Guérande. Zalig!

We zijn doorgereden tot het uiterste puntje van Puerto Rico, bij een vuurtoren, een plaats waar menige fietser te zien was. Ik heb met mijn fietspomp iemand kunnen helpen die een lekke band had gereden. Vreemd dat ik als toerist mensen kan helpen die hier wonen. Blijkbaar werkten hun gaspatronen niet of was er iets anders mis. :)
Sommige stukken waren echt off road, dus ik ben echt mega blij dat ik deze fiets heb gekocht anders was deze biketrip niet mogelijk geweest. Sommige baantjes waren echt tussen de zoutvelden en dat gaf een ongelofelijk kleurrijk schouwspel dat moeilijk is om te fotograferen. Onderweg opnieuw een leguaan  gezien, maar deze was kleiner dan de vorige die ik heb ontmoet en ook veel minder fel van kleur.

Om terug te keren naar de auto hebben we een andere route genomen via wat zandwegeltjes. Redelijk lastig na drie dagen fietsen, maar de moeite waard want we zijn uiteindelijk langs een klein strandje gepasseerd waar een aantal boten aangemeerd lagen. This felt like paradise!! Ik had uiteraard mijn zwembroek mee, en zonder te aarzelen heb ik een verfrissende duik genomen in het azuur blauwe water. 

Daarna zijn we terug gefietst naar de auto en hebben daar een verfrissende Medalla geproefd. Hoe kan het anders? 

Nadien zijn we door Boqeron gereden, een heel toeristische plek, die me deed denken aan het cowboy dorp uit Bellewaerde, maar dan met als thema 'de caraïben'. 
Erna zijn we gaan eten in een leuk restaurant op twee meter van de zee. Ik denk dat er geen enkele manier is om een leuke fietstocht af te sluiten als deze!

De rest van de dag heb ik niet veel meer gedaan. Een frisse douche genomen om het zand en het zout weg te spoelen, gebeld met het thuisfront, en met verbazing gezien dat KVKortrijk als eerste staat in het klassement. What a perfect day!
Ik vernam dat het vierde bier is uitgegist. Morgen kan dat bier in koeling en kan René het dinsdag proeven. Morgen ga ik trouwens helpen in de brouwerij om te cannen, en maal ik graan voor een nieuw experiment, een ander brouwsel op dinsdag. Er zijn een aantal opties en ik zal even moeten nadenken wat ik echt het liefst wil brouwen.