Reisdag: vrijdag 12 november

Opgestaan met wat zenuwen… vandaag is het reisdag! Ik heb niet veel geslapen door de adrenaline. De laatste weken en maanden heb ik veel teveel gewerkt om deze reis te kunnen inplannen, en ik heb het gevoel dat ik eigenlijk uitgeput vertrek. Ik hoop dat ik daar snel op mijn plooi zal vallen en tot rust kan komen.
​Bij het vertrek thuis hebben Sushi en Yoda op een speciale manier afscheid genomen door me  vreemd aan te kijken. Katten zijn toch rare wezens!

In de luchthaven moest ik alle documenten voorleggen die ik ervoor met alle moeite van de wereld had kunnen uploaden: pasport, transit codes, vaccinatie bewijs, PCR test, … Toen ik de receptioniste de mail toonde dat al mijn documenten waren geverifieerd viel ze uit de lucht. Haar Spaanse collega zei dat ze dat systeem niet gebruiken in Brussel. Why o why did I do all the effort then?
Derde valies was 180 euro (enkele reis), ipv de 80 de ik heb betaald bij een online upgrade, eerder die week van mijn tweede valies. Je hebt weinig keus: gewoon betalen want je wil je gerief mee kunnen doen.
Het vliegtuig is op tijd vertrokken richting Madrid. Zoals in de zomer heb ik een bordje Iberische ham gegeten met een La Estrella Damme biertje. 

We zijn met een vertraging van 15 minuten opgestegen, en na een half uur werd gevraagd of er iemand aanwezig was die EHBO kon toepassen. Ik heb ooit een cursus gevolgd, maar dat dat is 20 jaar geleden, en dacht dat er wel een dokter aanwezig zou zijn.
Een half uur later voelde het alsof de motoren niet meer op volle kracht gingen, en dat we vertraagden. Dat is geen goed nieuws wanneer je nog zeven uur moet vliegen. We kregen na vijf minutren te horen dat we ‘an emergency landing’ gingen maken in Lissabon. 
​Na het landen, medici op het vliegtuig, persoon met appendix probleem van het vliegtuig halen en als dessert een extra tankbeurt, zijn we na twee uur terug opgestegen.
Ik heb nogmaals naar Tenet gekeken. Een bijzonder speciale film van Christopher Nolan. Nog verwarrender dan Inception en even sciencefiction als Interstellar. Ik heb daarna wat gedommeld en op het einde van de vlucht ben ik beginnen kijken naar Vaiana. In het Spaans, met Engelse ondertitels. Ben jammer genoeg niet lop het einde geraakt.

We zijn met een vertraging van twee uur toegekomen in San Juan, en na een aangenaam gesprek met de dienst ‘border control’ kon ik mijn drie valiezen gaan ophalen. Er lagen er twee op de band toen ik toekwam, op de derde heb ik een uur moeten wachten omdat het transport systeem niet werkte. Geen probleem: ik was al blij dat alles deze keer meteen mee was. In de zomer moest ik thuis  dagen wachten op de laatste valies. Wanneer je kan jongleren gaat de tijd snel en is het wachten niet zo erg.
Toen ik al mijn valiezen op een betalende trolly had gezet (in tegenstelling to afgelopen zomer had ik nu wel dollars mee) ben ik langs de douane gepasseerd en mijn overvolle trolly viel meteen op. Ik kreeg de vraag of ik eten had meegebracht, en ik zei: een beetje bier en wat chocolade. Ik ben de kruiden, de kaas, de grote pot perenstroop en de broodmix voor Milena vergeten te vermelden. Hallo, ik ben ondertussen 15 uur aan het reizen en ben moe. Kan iedereen toch overkomen? 
Het niet vermelden van bepaalde voeding is blijkbaar een grote inbreuk dus werd ik meegenomen naar een balie waar een dossier tegen me werk opgemaakt. Er werd me verteld dat ik zelf verantwoordelijk was voor de keuze de ik had gemaakt om een deel te verzwijgen. Voor heel even vreesde ik dat ze alles in beslag zouden nemen, en dat de recepten voor het bier dat ik in mijn hoofd had, al meteen in het water zouden vallen. 
Ik kon uitleggen dat ik alles nodig had om te brouwen, en het gesprek ging plost de goede kant uit: over bier. 
De douane beambte, zo bleek op het einde van het gesprek, had familie in Frankrijk, maar wilde niet naar daar reizen. Hij had zijn naaste familie al jaren niet gezien. Ik kon enkel begrijpend luisteren en hopen dat alles in orde zou komen met mijn gerief. Hij leek bijzonder gefrustreerd en ik vermoed dat hij gewoon blij was dat hij zijn verhaal even kwijt kon. Wanneer iemand over Hitler begint en het huidige Frankrijk met de aanloop naar de tweede Wereldoorlog vergelijkt kan je beter zwijgen. Ofwel wilde hij me tonen dat hij de baas was... in elk geval stond ik daar als een lam schaap, bang voor wat de wolf ging doen. Ik heb hem van mijn bier aangeboden... en even twijfelde hij om het aan te nemen. 
Nadien mocht ik gewoon naar buiten wandelen, met mijn valiezen vol chocolade, bier en de rest van de voeding. Ik moest bijna huilen van geluk.
Ik had woensdag mijn prepaid simcard van in de zomer opgeladen, maar bij het opstarten bleek er een probleem. Ik kon niet bellen en kon geen data versturen. Stress! 
Het is me dan wel gelukt om via mijn Belgisch abonnement Philipe van Cervecdra De Puerto Rico te bellen die me is komen halen.
Ik heb mijn valiezen in de airbnb afgezet, snel een douche genomen en het was bijna één uur s’ nachts toen we eindelijk in Lupulo waren voor een biertje.
Tony zat op ons te wachten, en na na twee verfrissende biertjes ben ik terug bij mijn airbnb afgezet en ben ik er in geslaagd om mijn simkaart toch te activeren na heel wat proberen. Tegen 3 uur ben ik gaan slapen, na een lange, stressvolle dag, maar ik ben super content dat ik terug in Puerto Rico ben! 
Morgen krijg ik normaal een huurauto en kan het avontuur beginnen, want zondag vertrek ik al naar Mayaguez om maandag, dinsdag en woensdag te brouwen.