Woensdag 6 december: rustdag

Ik ben niet opgestaan vandaag om te gaan lopen. Het zou veel te lastig zijn geweest. Na een klein en gezond ontbijt ben ik om 8u15 naar de receptie geweest waar we met 13 werden opgehaald met en klein busje om in de woestijn met een quad te gaan rijden.

Bij aankomst rook het enorm naar benzine. Na een korte briefing werden we aangemoedigd om een sjaal te kopen, en goggles te huren. Er was zogezegd veel wind, en een zonnebril was niet voldoende. Na afloop bleek de sjaal wel voldoende te zijn, en de zonnebril ook. De gids, en de fotograaf en zijn chauffeur hadden zelf geen sjaal of goggles aan. Xavier en ik hebben gisteren en sjaal gekocht, bij Mina, onze huisshop. 
Na een ganse fotoshoot zijn we vertrokken en hebben we ongeveer een 40 tal minuten gereden tot we bij een plaats aankwamen waar we een kamelen ritje konden maken. Tijdens de rit werden we de ganse tijd gefotografeerd.

Daarna bezochten we een authentiek gebouwtje waar een vrouw in traditionele klederdracht een soort duurt aan het rollen was en die meteen bakte op een houtvuur en een metalen plaat. Na 2 minuten bakken mochten we proeven.
Erna kregen we een thee aangeboden, en mochten we even naar een uitkijkpunt om wat foto’s te nemen. De plaats ligt vlakbij de bergen, dus dat zorgde voor spectaculaire beelden.

Nadien zijn we teruggekeerd op de quad naar de startplaats. Op bepaalde plaatsen waren vuilnisbelten te zien. Hier dumpt men blijkbaar hun afval gewoon in de woestijn, en erna gooien ze er een hoop zand op. 
Vuilnismanagement staat hier in zijn kinderschoenen… Alles gaat in dezelfde vuilbak, ook in de luchthaven. Glas, karton en restafval… ​

Na afloop kregen we de kans om alle foto’s digitaal te kopen indien iedereen vijf euro betaalde. Na afdingen hebben we 3 euro per persoon betaald. Daarna kwam iemand met een foto af, en vroeg die één euro per foto. Niemand wou dat, dus uiteindelijk heeft Reggi 3 euro betaald voor alle foto’s.
Op elk moment proberen ze toeristen geld af te troggelen. Dat lijkt hier de nationale sport te zijn… ‘My friend’… iedereen in Egypte is mijn vriend blijkbaar.
Terug in het hotel ben ik de twee truien gaan ophalen die Mina heeft laten borduren. Ik kreeg een koffie of thee aangeboden, maar daar had ik geen zin in. We hebben een half uurtje gepraat… Dat schrijf ik hier misschien later nog eens neer wanneer ik meer tijd heb. ​

Nadien ben ik gaan lunchen aan het buffet, en erna ben ik even gaan snorkelen met Stijn. Erna hebben we een wedstrijdje watervolleybal gespeeld met een ganse bende, maar het leek eerder op waterrugby. Ik ben gaan douchen en tegen 17 uur ben ik naar de zeteltjes geweest bij het Voodoo duikcentrum. Daar hebben we wat gesocialiseerd met de Nederlandse duikers die ook maandag en dinsdag op de boot zaten van maandag en dinsdag. 
Ik ben tegen 20 uur een klein hapje gaan eten in het buffet en nadien zijn we nog wat aan drinken bij Vodoo. Toen Peter tegen 22 uur is vertrokken, zijn we naar de Carabean bar geweest naast de deur, en hebben we daar wat gedronken en gedanst met onze goede vriend Tommy en zijn vrienden. 
Tegen middernacht sluit de bar, en hebben we een aantal flessen bier gekocht om op te drinken bij de strand. Sarah, Noor, Xavier,  Stijn, Tom en ik hebben opnieuw wat gedanst met Barbie (Olivia) en Dagmar, onze Poolse vriendinnen en tegen 4 uur zat ik in mijn bed. Op het einde was er wat paniek, want ik kon mijn portemonneetje niet meer vinden. Bleek dat ik het in mijn hotelkamer had gelegd toen in mijn speaker was van halen. Hadden we net het ganse strand afgezocht…