Maandag 4 december: vijfde duikdag

Ik ben deze morgen om 6 uur wakker geworden en heb de tekst die ik gisteren in de lobby heb geschreven in mijn blog gezet. Het toevoegen van foto’s is heel lastig omdat ik de foto’s van op mijn gsm niet makkelijk op mijn laptop krijg in het juiste formaat.
Tegen 7u15 ben ik alleen gaan ontbijten want Xavier had sinds twee uur ’s nachts enorme koppijn.

Tegen 8u15 ben ik naar het duikcentrum geweest en tegen die tijd mochten we van Tarrek op onze nieuwe boot de Red Sea Star.
De Red Sea Star is echt een klasse hoger dan Blue. Het interieur met hout afgewerkt en ziet er prachtig uit.
Er is een beneden dek om de duikrusting aan te doen, een droog binnendek met daarachter de keuken met doorgeefluik.
Op het eerste dek staan tafels en de frigo, en deze boot heeft zelfs een derde dek, waar je kunt zonnen.
Er is op het tweede dek trouwens een plaats waar je voor de kajuit kan liggen ook. ​

We zijn pas iets voor negen uur vertrokken en tijdens het varen naar de duikplaats voor deze morgen zijn we dolfijnen tegengekomen. Wat een circus, meteen gaan kleine en grote boten die in cirkels varen zodat de mensen aan boord ze konden zien. Er kwamen meteen boten bij, zoals vliegen op een stront. 
Af en toe kwamen de dolfijnen ergens boven en verplaatste iedereen zich om er een glimp van op te vangen. Het leek wel een walvisjacht. 
Na een kwartiertje had onze kapitein er genoeg van en bracht hij ons naar een plek die nog iets verder licht an gisteren. Gelukkig heeft deze boot een krachtiger motor, en varen we een stuk sneller dan de afgelopen week. ​

Tegen 10u30 waren we ter plaatse en tegen 11 uur lagen we in het water.
De duikplaats heet Erg Samaya en is genoemd door een Duitser die veel plaatsen heeft ontdekt in de Rode zee. Hij vond deze plaats zo mooi at hij ze genoemd heeft naar zijn vrouw, omdat die ook zo mooi was. 
We deden opnieuw een soort driftduik, maar de stroming was anders dan voorzien, dus hebben we meer moeite moeten doen dan voorzien was.
Tijdens de duik konden we door een kleine grot duiken.
Op het einde van de duik was het even schoon als Hamda stone Beach. Niet verwonderlijk, want het rif ligt op het kleine eiland van de twee. Hamda Stone Beach ligt noordelijk van het grote eiland. Op het einde van de duik is Tarrek zijn boei twee keer verloren. Ik heb die de laatste keer teruggevonden. Die dreef tegen het rif aan, en gaf me een mooi zicht op de bovenkant. 
Ik heb met Sarah gedoken. 60 minuten, met een maximale diepte van 30 meter.

De lunch was ook van een hoger niveau als op de andere boot, en na wat chillen en zonnen op het bovenste dek heb ik wat gesnorkeld. Er zit ongeveer 50 centimeter bovenop het rif, en door het zonlicht was dat fantastisch om te doen.
Ik heb grote botervissen gezien, die in groepen tot 10 op een meter van mij zwommen.

Na de briefing voor de volgende duik, hebben we ons duikpak aangedaan en zijn we naar de volgende plek gevaren, klaar om te springen. Het ging opnieuw over een driftduik. Deze keer zouden we aankomen waar we gisterennamiddag zijn vertrokken.
Opnieuw zijn we koraal tuinen gepasseerd, net zoals gisteren namiddag. Ook deze keer zat de stroming anders dan voorzien. Voor mij was deze duik niet zo bijzonder, behalve op het einde. Dan hebben we een grote veerstartrog gezien. Die lag ergens op de grond te rusten, en is weggezwommen toen we naderden. Bepaalde hebben een mooi filmpje kunnen maken. 
Ik heb opnieuw gedoken met Sarah. Deze keer was de maximale diepte 26 meter, en was de duur 55 minuten.

Tijdens de vaartocht van een uurtje naar het hotel hebben we ons met het KDK team (slechts tien personen hebben  deel genomen aan deze extra duikdag) plaats gevat op het bovenste dek. Ik had mijn kleine speaker mee, en Sarah en ik hebben wat karaoke gedaan. Stijk, Tom en Gregoire hebben wat gedanst. Een perfect afsluiter voor deze prachtige dag.
Morgen gaan Stijn, Kjell en ik voor de laatste keer een dag mee met de Red Sea Star. Voor de rest is het duiken afgelopen.
Emelie is in de namiddag naar huis vertrokken, en in de avond was het de beurt aan Laure, Pieter en Amelie. 

Na een paar biertjes ben ik me gaan douchen en heb in nog een aperitiefje gedronken in de lobby.
Ik heb aan de zaalverantwoordelijke gemeld dat Tom jarig was, en als verrassing zijn ze met een tiental bedieners komen zingen. Als afloop kreeg hij en taartje en wat borden en bestek mee.
Ik ben erna naar de fakir show gaan kijken, maar dat was voor mij een mega grote ontgoocheling. Met veel show werd alles aangekondigd… er werd met een zwaard een drietal bierflessen kapot geslaan, maar dat glas verdween in een ijsemmer. Het glas waar de show op doorging lag klaar op een doek.
Wat volgde was eigenlijk bedrog. Er werden allerlei dingen gedaan waar de fakir op het ‘glas’ stond, zat, lag… maar het ging duidelijk om vals glas… Kunstof die waarschijnlijk wel een beetje prikt, maar zeker niet snijdt. Wanneer ik glas vastneem, dan gaan mijn vingers bloeden. Onze magische fakir van dienst kreeg geen enkel sneetje… Vreemd.
Er kwam een spijkerbedje aan te pas, maar ook hier ging het om wat ik ‘circusmateriaal’ noem… of eerder goochelmateriaal. Niet echt dus. Er volgde nog wat trukkjes met een zwaard en spierkracht. Entertainend, maar achteraf gezien was ik beter in mijn bed gekropen.

Ik wilde nog iets checken online in mijn hotelkamer, maar mijn data card werkte niet meer. Blijkbaar heb ik mijn data bundel verbruikt. Wat vreemd is, want volgens mijn gsm zat ik nog niet aan de helft van wat ik op de luchthaven was beloofd.
Ik heb bijna twee uur geprobeerd om wat bij te laden, maar zelfs met de Orange account van iemand aan de balie lukte dat niet.
Ik ga morgen duiken, en passeer daarna wel eens aan een Orange shop, iets verder in de straat.