Dinsdag 5 december: zesde duikdag

Ik ben terug wakker geworden iets na zes, heb wat tekst geschreven voor de blog, maar zonder internet. 
Na het ontbijt ben ik naar het duikcentrum gegaan voor mijn laatste duikdag… Het voelt totaal niet aan alsof ik hier al een week ben, maar toch voel ik me hier al thuis.
Voor deze laatste duikdag waren enkel Stijn, Kjell en ik er nog. The last men standing. De rest bleef gewoon chillen in het hotel.
Ik heb wat tijd genomen om wat mooie foto's te maken van de 'Red Sea Star'. Er is zelfs een douche aan boord.

Onze eerste duikplaats was Marsu Abu Gaklawa. We waren er met KDK geweest op zaterdagmiddag. 
Eigenlijk was deze duik een beetje vergelijkbaar met die van zaterdag.
Ik heb voor een uur gedoken met Stijn, en de maximale diepte was 20 meter. Op het einde van de duik, bij het  uitduiden kwam plots een bende zwemmers voorbij, net boven het koraal. Families met zwembanden en al, en mensen die zelfs bijna niet konden zwemmen. 
Wat ik op deze plaats heb gezien verklaart waarom er op bepaalde plaatsen zoveel rif is afgebroken. Ze dumpen hier gewoon mensen in het water die geen enkele notie hebben van de kwetsbaarheid van heb onderwaterleven, en die betalen voor een foto  in een duikuitrusting. 
Ik heb letterlijk gezien hoe iemand werd omhoog gehouden, of beter getrokken om niet nog meer tegen het rif te stampen. Voor mij is het pijnlijk om te zien dat mensen naar zo’n mooie plaatsen worden gelokt om het daarna totaal naar de verdoemenis te helpen voor een onderwater foto.

Na deze mega bedroevende ervaring zijn we een beetje verder gevaren voor onze lunch. ​

Hoe groter kan het contrast zijn dan het feit dat de duik van de namiddag in mijn top drie komt van afgelopen week.
Een klein onderwater atol waar we volledig zijn kunnen rondzwemmen. Stroming kwam soms van de ene kant, en soms va de andere.
Het koraal was hier zeer kleurrijk, gevarieerd, en het zat vol van kleine visjes. Honderden, duizenden, tienduizenden. In alle kleuren van de wereld. 
Onderweg heeft Tarrik een broek gevonden onderwater. Waarschijnlijk van een boot gewaaid, of gewoon in zee gedumpt... Wie zal het zeggen?

We hebben een derde duik gedaan op 'The Excalibur Wreck', een boot die om onbekende reden in brand is gevlogen en is gezonken in 1995. Na bijna 30 jaar kan je zien hoe snel het gaat vooraleer er koralen beginnen te groeien en de zee overneemt. 
Het wrak ligt op 22 meter diepte, en op een kleine afstand van de kant, eigenlijk recht voor het resort.
We waren maar met een klein groepje, en voor de eerste keer heb ik met Sander gedoken als duikverantwoordelijke.
Het zich was niet zo goed al op de andere plaatsen, maar het was toch een mooie duik. Je kan er makkelijk een paar rondjes doen, en dan telkens een beetje stijgen. Je kan in het wrak door de deur, en erdoor zwemmen en dan langs de andere kant eruit.
In het wrak zijn er nog redelijk veel dingen inloggen zoals een wc pot enzo.

De tocht terug naar de kant was op dezelfde plaats waar ik de avond duik heb gedaan (in het donker). Schrijnend om de afval te zien. We hebben geprobeerd om wat afval mee naar de kant te nemen.
Na het duiken heb ik een douche genomen,  en ben ik naar een Orange shop geweest om te bekijken hoe het komt dat ik geen internet meert heb. Blijkt dat mijn 70 GB kaartje eigenlijk maar 30 GB data is, en de rest tot 70 GB social media. Dat is me dus niet verteld op de luchthaven. Ik heb constant mijn foto’s upgeload naar de cloud, omdat ik kon zien hoeveel ik had verbruikt. Met een klein bedragje kon ik bijladen voor de volgende dagen.
Daarna en ik langsgaan bij Mina, om een trui te bestellen voor Soete en Joppe die hij dan laat borduren. Morgen mag ik die ophalen.
Toen was het tijd voor het dinner in het buffet.

​Na een aantal biertjes bij de zwembadbar zijn we naar de Minster Bella Vista verkiezing geweest. Kandidaten waren een Duitser, Xavier en Tom. Xavier heeft uiteraard de show gestolen op zijn eigen manier, en was bij de proeven telkens de beste. Voor de publieksprijs heeft Tom gewonnen. Dankzij zijn Poolse vriendinnen en het KDK team. We zijn allemaal achter Tom gaan staan, omdat Xavier toch al gewonnen had met de rest en de competitie ziezo al had gewonnen.

Na afloop zijn we de overwinning gaan vieren op het strand met wat pintjes. Nadien zijn we les gaan drinken in The Carribbean Bar, en toen die sloot ben ik mijn speaker gaan halen, en we hebben gedanst tot de batterij leeg was. Uiteindelijk zat ik maar tegen 3u30 in mijn bed… Het plan is is om morgen te gaan lopen, maar dat wordt lastig.