Donderdag 9 januari

Ik ben om 5 uur wakker geworden omdat Tony om 6 uur in de brouwerij moet zijn voor een afspraak met de dienst accijnzen. De geur van koffie kwam tot in mijn slaapkamer. Heb wat verder gedommeld en ben af en toe wakker geworden door huishoudelijke geluiden, maar dat stoorde me niet. Ben om 7u45 opgestaan en heb de blog afgewerkt van maandag, dinsdag en gisteren. Dat heeft me ongeveer twee uur gekost.
Ik ben om 10 uur gaan lopen langs de kust. Van het begin al, tijdens het oversteken van de snelweg over de voetgangersbrug voelden mijn benen zwaar, maar ik wilde een lange, trage duurloop doen. Het was heel warm en ik kreeg precies niet veel adem waardoor mijn hartslag meteen de hoogte inging. Ik ben op een soort trail terecht gekomen, met af en toe stukken in hout die boven de kustlijn zweefden. Dit pad was echter vervallen en af en toe zaten er grote gaten in de vloer. Soms waren die opgelapt, soms ook niet. Ik ben langs stukken strand gepasseerd waar mensen aan het zwemmen waren, en langs dicht struikgewas waar ik onder omgevallen bomen moest kruipen. Op de terugweg ben ik langs een natuurdomein gelopen, opnieuw op een houten constructie, maar deze was er nog erger aan toe dan die langs de zee. Overal omgevallen bomen, grote gaten in de vloer en afgevallen palmbladen. Dit was vroeger een leuk fietspad, maar nu is het vergane glorie. Ik ben op veel plaatsen mega veel zwerfvuil tegengekomen, wat eigenlijk ongelofelijk is want er staan overal borden om geen afval achter te laten. Ik ga nooit begrijpen waarom mensen hun afval op straat gooien. 
Ik had maar één liter water mee, dus ik ben na een uur gestopt in een bar om een liter water te kopen, en een Perrier en een Canada Dry Ginger voor de suiker. Was zelf mijn druivensuiker vergeten, en aangezien ik niet had ontbeten was de suiker welkom. Onderweg heb ik een proteïne bar gegeten, maar die heeft me niet veel kracht gegeven. Na 18 kilometer was ik eigenlijk al doodop, en het was nog 8 kilometer terug. Ik heb op nog een andere plaats twee liter water gekocht.
Ik heb dus af en toe een pauze genomen om op adem te komen en wat te stretchen. Het water dat ik dronk kwam er meteen terug uit via zweet. De laatste kilometers waren een mentale strijd om door te lopen, want mijn benen deden veel pijn. Ik had geen zin meer en wilde eigenlijk wandelen, maar heb toch de rest uitgelopen. Iets meer dan 26 kilometer in drie uur, pauzes niet ingegrepen. Na afloop ben in met kleren en al in de zee gesprongen om wat te dobberen en te wiegen op de golven.

Bij Tony en Becky aangekomen heb ik een douche genomen, en heb ik een wrap gegeten met tonijn en avocado en nog een omelet. Ik heb me op mijn bed gelegd want ik kreeg overal kramp, zelf in mijn borstspieren toen in mijn benen wilde stretchen. Ik heb met een half oog naar een Spaanse film gekeken ‘ Los Ninos Perdidos’ en ben tegen 20 uur gaan slapen.