Ik ben deze morgen om 2 uur wakker geworden door het lawaai van mega veel auto's. Het is hier de gewoonte door sommige lokale Johny's om een sound system in de auto te installeren waar de gemiddelde dancing uit de jaren 90 in Belgïe jaloers op zou zijn geweest. De mobiele Cherry Moons en Bocccaccio's rijden hier rijkelijk in het rond en spelen allemaal dezelfde soort muziek. Zo ook dus midden in de nacht. Om het ontwaken compleet te maken was er een afwisselend geluid van zware moto's die volledig hun gas opentrekken, zo om de 30 seconden. Volgende keer neem ik mijn fiets helm mee, een ballonzwaard en ga ik op pad om de lokale Hells Angels te zoeken. Ik ben om 6 uur opgestaan heb wat ontbijt granen gegeten, een frisse douche genomen en mijn fietsmateriaal in orde gebracht. Fietspomp aan de fiets gehangen en dat soort dingen. Ik heb mijn corona-paranoïde onderbuur gevraagd of hij mijn rug wilde insmeren en hij verklaarde me eerst gek dat ik hem dat vroeg met deze pandemie en dat ik iemand moest zoeken om mee samen te zijn hier in Puerto Rico die dat dan kon doen. Na een praatje heeft hij me uitgenodigd om te gaan fietsen in Mexico bij zijn broer. Het kan toch snel keren... :) Rond 8 uur vertrokken in Mayaguez. Bestemming: Rincon, Steps, Tres Palmas Beach. Een tocht van ongeveer 40 km. Ik heb mijn Camelbak mee op reis, en was dus goed voorzien. Maar na 10 minuten druipte het zweet al van mij. Ik wilde niet langs de grote weg naar Rincon fietsen, dus koos ik voor een landelijke route door de heuvels. Impressionante zichtjes en vooral lastig voor de benen. Ik zie dit als de eerste voorbereidingen om binnen tien jaar de Ventoux op te rijden. Pieter, een goeie vriend van me zei me ooit: iedereen kan de Ventoux oprijden, maar dan wel op zijn eigen tempo. Met deze wijze woorden ben ik traag maar gestaag omhoog gereden en heel voorzichtig naar beneden. In Rincon aangekomen ben ik 'off road' gegaan op een klein baantje. Ik heb niet voor niets een mountainbike, en was blij om die eens te testen. Thuis fiets ik altijd op mijn koersfiets, dus dit was nieuw voor mij. Door de modder en het lange gras. Ik heb een grote iguano gezien die door het water snelde op zoek naar beschutting. En er was constant het geritsel van de inheemse hagedissen die zich verstopten in het struikgewas. Ik heb dus de laatste dagen Jurassic Park gezien en dit deed me bij elke beweging van de struiken opschrikken. I am such a pussy! Terug mega grote bamboe gezien met kleine scheutjes. Ik denk dat er hier iets mee te doen valt. Authentieke bamboe woningen als retraite voor surfers, onthaasters en hippies alike. Al die verwoeste woningen waar niks mee gebeurd en die verder vervallen, inspireren me om na te denken over hoe er ecologisch iets anders kan gebouwd worden. Na enkele machtige baantjes ben ik aan de zee beland, waar de kokosnoten er voor het rapen lagen. Ik heb geprobeerd met mijn zakmes om een er één te openen, zonder succes. Iemand met een machette zag me sukkelen en is me komen helpen. Hij heeft er twee geopend, en zoals Robinson Cruise kon ik smullen van het cocos water. Onderweg naar Steps Beach ben ik een soort vakantiewoningen tegengekomen die verlaten leken. Echt bangelijk desolaat. Terug in de bewoonde wereld wilde ik wat spuitwater kopen en ben ik een tankstation binnen gewandeld. Tot mijn verbazing hadden ze Rochefort 6, Iets wat ik niet kon laten liggen... Een trappist op het strand leek me wel wat! Steps Beach of Tres Palmes was niet zo druk als Crash Boat Beach. Ik ben er ongeveer twee uur geweest, wat gezwommen, Rocheforke gedronken en mezelf in de schaduw gezet. Jammer dat ik geen boek mee had, maar mijn Camelbak zat nu al vol, dus een boek was geen optie. Op aanraden van Tony van Cerveceria de Callejon en van Bryan van Del Oeste ben ik naar Rincon Beer Company geweest. Tony had Alberto de brouwer verwittigd, en Bryan had Jeremie de eigenaar ingelicht. Los van elkaar. Echt lachen. Ik werd hartelijk ontvangen, het bier was lekker en de nodige hap deed deugd. Hamburger... again? ;) Alberto heeft me meteen de brouwerij getoond en me gezegd dat ik morgen mocht komen kijken hoe hij brouwt. Ik kon daar geen nee tegen zeggen. Ik was toch al van plan om morgenochtend vroeg terug te gaan naar Rincon, deze keer met snorkelmateriaal. Ik kan evengoed even gaan piepen hoe bij RBC bier wordt gemaakt! Opnieuw stelde ik vast dat de mensen hier zeer openhartig en vriendelijk zijn, Na het kleine bezoek aan de microbrouwerij bleek dat het mega aan het regenen was, zoals elke dag in Rincon tussen 15 uur en 17 uur. Ik heb de regen afgewacht met een Hop Abduction en ben toen via de grote weg terug gefietst naar Mayaguez. Deze keer was het maar 25 km. De meeste stukken zijn veilig voor een fiets, en het is in elk geval veel sneller dan door de heuvels. Uiteraard ben ik in een fikse regenbui beland en in de airbnb heb ik de rest van de modder afgespoeld onder een frisse douche. k wil morgen mijn zwemvliezen, bril en snorkel meedoen naar Rincon dus ben ik nog snel even naar Walmart gefietst om een sportzak te kopen want in mijn Camelbak is dat geen optie. Na wat zoeken vond ik precies wat ik zocht. Mastercard probleem is blijkbaar opgelost. Eindelijk! Ik wilde absoluut nu al neerschrijven hoe mijn dag was, en heb daar ruim de tijd voor genomen, dus nu ga ik wat eten klaarmaken en dan snel slapen want ik ben van plan om morgen om 8 uur in Rincon te zijn. Ik heb vandaag 80 km gefietst, dus ik hoop dat 'de benen' morgen ok zijn. Ik heb trouwens gemerkt dat ik mega aan het vervellen ben. Hoe symbolisch kan het zijn? Precies zoals een slang, en dat is meteen een mooie link naar de slang van Adam en Eva en mijn Zeven Zonden. Ik ben op mijn pootjes aan het vallen en dat is een transformatie van stress naar rust. Heb nog nooit een reis op mijn eigen gemaakt en ook dat gaf me wat stress. Doordat ik ook meer en meer vertrouwen heb gekregen dat alles goed komt met de brouwsels is er een ontzettende last van mijn schouders aan het vallen en dat geeft me veel voldoening. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik de link naar deze blog openbaar heb gemaakt zodat al mijn Facebook vrienden en kennissen kunnen meelezen.
Vandaag uiteraard tussendoor contact gehad met de brouwerij en bier vier is bijna uitgegist. Ik verlang om het samen met Residente te proeven. Vandaag tot het besef gekomen dat ik op de helft zit van mijn reis. Ik heb niet het gevoel dat ik al 17 dagen weg ben, en ergens lijkt het alsof ik hier al langer ben... Redelijk goed geslapen. Misschien komt dit door de vele kleine proevertjes van gisteren. Om vier uur wakker geworden met minder pijn in mijn rug en benen. Mijn benen zijn terug bijna in orde, mijn onderrug is aan het beteren. Om 5 uur in de brouwerij aangekomen, en het eerste brouwsel van de dag opgestart met Hector en José. Tijdens de filtratie ben ik een uur gaan lopen. Het was 8 uur en toch al redelijk warm. Ik voelde de zon gewoon branden op mijn rug, door mijn t-shirt. Had ik me niet beter ingesmeerd onder mijn t-shirt? Anyway, ik ben gaan lopen langs de zee. Het water ziet er helder uit, maar naar het schijnt is hier veel vervuiling en verschillende mensen hebben me afgeraden om te zwemmen. Wel jammer want na een brouwdag zou een plons wel leuk zijn. Ik ben in elk geval blij dat ik er wel kan lopen want de zeelucht en de regen zorgt ervoor dat er hier weinig pollen in de lucht zijn. Ik ben dus gestopt met mijn medicatie voor mijn allergie. Had gemerkt een aantal jaar geleden op reis in Italië aan de kust dat ik pas last kreeg toen ik terug in het binnenland zat. Toen ik de brouwerij terug naderde kon ik ruiken dat ze aan het brouwen waren tot een kilometer afstand. Machtig! Terug tussen het verkeer was het gedaan met de schone lucht. Er rijden hier veel oude auto's rond en zware vrachtwagens en na een uur lopen in de warmte zijn er leukere dingen om in te ademen dan zware uitlaat. Ik denk dat ik in Puerto Rico nog maar één Tesla heb gezien. Ik heb onderweg een hoefijzer gevonden. Benieuwd wat dat gaat brengen... ;) Ben ook voor de tweede keer een kleurrijke man tegengekomen in een elektrische stoel. Wel, eigenlijk een rolstoel die elektrisch wordt aangedreven. Een frisse douche later was het tijd om het brouwsel te hernemen. De filtratie was net gedaan en ik wilde de draf zelf uitvoeren en alles opruimen. Vorige keren was ik zo druk bezig met het brouwen zelf en hebben Hector en José het werk voor mij gedaan nog voor ik de kans kreeg. Vandaag was het mijn beurt om mijn dankbaarheid te tonen en het alleen te doen. Ik breng elke brouwdag chocolade mee, en er wordt deftig van gesmuld. Ik heb ook mijn Bluetooth speaker mee, zodat er wat muziek kan knallen. Deze morgen was het een afspeellijst van trouwmuziek, en tijdens de draf uitvoer vulden de tonen van Leila K de brouwerij met haar liede Open Sesame. Gedurende het koken en de koeling ben ik wat bezig geweest om de limiet van mijn Mastercard aan te passen. Had dat in België moeten doen, maar ben dat uiteindelijk vergeten omdat alles zo snel is moeten gaan. Normaal gaat dat via de app, maar blijkbaar lukt het niet, of ben ik weer te ongeduldig tot het verwerkt wordt. Ik heb de gist toegevoegd van het eerste brouwsel. Die wordt een half uur op voorhand in gesteriliseerd water opgelost. Ze hebben hier uiteraard een autoclaaf en die wordt dus gebruikt om grote erlenmeyers te steriliseren. Over de middag kreeg ik aangenaam bezoek van Bryan. We hebben samen geluncht. Ik heb tevens de bieren eens geproefd. De kruidigheid van de bieren valt beter mee dan ik gevreesd had. Door het gebruik van een chocolino dacht ik dat de kruidigheid niet ging doorkomen. Alles is mooi gebalanceerd. Ook de kardemom. Die is heel subtiel waar te nemen in één van de bieren. In de namiddag heb ik een aantal Aton Paar analyses uitgevoerd van de drie bieren die aan het rijpen zijn. We zijn tot de vaststelling gekomen dat elk brouwsel ongeveer 1,5 plato lager is dan wat ik heb gemeten na het einde van elk kookproces. Dat is 15 gram suiker per liter. Dit zorgt ervoor dat de alcoholpercentages ongeveer 0,75 vol % lager zijn dan wat ik voor ogen had. Ik had dit woensdag zelf al gemerkt bij de transfer van het wort van bier 4 naar de koeler, toen ik een staaltje heb genomen van de wort die in de vergister werd gepompt, halverwege de koeling. Dit is toch iets waar ik helemaal niet blij mee ben. Ik wilde een bier van 8 % en ééntje van 9 % en nu is dat dus maar 7 % en 8 %. Nuja, iets minder alcohol is eigenlijk beter, omdat het hier zeer wam is, maar ik heb dus algemeen 10 % verdunning wat ook de volmondigheid niet ten goede zal komen. Soit, ik kan hier voor deze brouwsels niks meer aan veranderen, maar waar het extra water vandaan komt, moet wel opgeklaard te worden. Tijdens het koelen van het tweede brouwsel had ik wat tijd over en ben ik met Oswaldo naar een Walmart gereden om een helm te kopen. Uiteraard moest the fixer nog een andere boodschap doen, maar dat had ik pas door toen we er al waren. Ik dacht eerst dat hij via sluipwegen de grote weg wilde vermijden voor het verkeer. Ik vertelde hem dat ik daar twee dagen geleden had gelopen. Hij gaf als antwoord dat het daar gevaarlijk was omdat ik niemand ken, en dat het beter is om met iemand te gaan die de streek kent. Ik vroeg hem dan waar het wel veilig is, en hij zei 'op de universiteitscampus'. Wel handig, want die ligt net tegenover de brouwerij, maar ik ben echt niet van plan om een uur rondjes te draaien op een piste. Geef mij dan maar liever het avontuur van een onbekende buurt! Tsjakka! Omdat het typen en vertalen redelijk onhandig is (en zeker als je chauffeur dat doet terwijl hij gewoon gaat stilstaan op de openbare weg) heb ik een app geïnstalleerd waar je via spraak herkenning kan chatten en vertalen tegelijk. Good old technology from Ipprr, city of cats! Volgels mij kan je een kameel kopen in elke Walmart, net zoals je vroeger een olifant kon bestellen in Harrods in Londen. Het assortiment is echt mega uitgebreid en de klanten ook. Een drone of een blafte van een flatscreen nodig? Een surfplank? Iets om te eten? Een salon? T'is echt belachelijk hoeveel verschillende dingen ze er hebben. Ik dus gelukkig met mijn helm en een kleine tool kit. Ik ga die niet nodig hebben, maar indien ik die niet had gekocht dus zeker wel. Mijn Mastercard werkt nog steeds niet, dus Oswaldo the fixer was even Oswaldo the bank. ,Na een lauwe douche ben ik wat gaan zitten op Plaza Colon tot het donker was. Er zaten wat ouders met kinderen, dus de volgende keer neem ik misschien mijn ballonnen en jongleerballen mee. Ik heb in de airbnb een wrap gemaakt en na afloop heb ik naar het einde van Pirates of the Caribean gekeken. Ik had een paar dagen ervoor al het begin gezien, maar telkens in stukken van ongeveer 40 minuten, want ik val steeds in slaap. Dat is geen enkel probleem want morgen wil ik mijn fiets voor het eerst goed testen door een tochtje te maken naar Rincon, waar ik later deze reis nog terug zal gaan van zodra ik een huurauto heb om daar te snorkelen. Die auto zou eindelijk zondag in orde moeten komen. Iets beter geslapen dan vorige nacht, maar toch redelijk vroeg wakker geworden (om 4u30). Mijn rug en benen doen nog steeds erg veel pijn na het verbranden. Ik zie er nog steeds uit als een kreeft. Beetje geschreven en gewacht tot het wat meer licht was om te gaan lopen. Ik wil geen twee keer bijna mijn poten omslaan en er dan spijt van hebben. Ik ben 35 minuten gaan lopen. Een andere kant uit dan wat ik al ken, en het was meteen redelijk bergop, maar dat was dan ook bijzonder bevredigend. Niet omwille van de inspanning, maar wel omwille van het zicht. Op bepaalde stukken kon ik enkel omhoog wandelen terwijl ik gezelschap kreeg van een koor van vastgebonden honden. Het concert eindigde op de top van een heuvel en erna kreeg ik bergaf en terug in het dal een zalige collectie gekleurde huizen te zien. Meestal met tralies voor de ramen en deuren. Ik zie dan twee dingen: een huis waar het moeilijk is om in in te breken en een gevangenis. Sluiten de mensen zich op? Ik ben te voet met mijn fiets naar de brouwerij gestapt. Om 7 uur is er toch geen fietsenmaker open, dus bleef ik bij mijn oorspronkelijk plan om te helpen met het 'cannen' van twee bieren: 8 HL van de de Bucanera, de Whiskey Bock van Del Oeste en 8 HL van de Bramadero, de IPA van Del Oeste. Het voelde even zoals in The Brew Society, waar ik in het verleden regelmatig heb geholpen met het cannen. Voor het eerst kon ik gewoon lekker ontspannen terwijl ik fysiek werk deed. Even het verstand op nul en toch nuttig zijn. Heerlijk! De gisting van het vierde testbier is goed opgestart. Bieren 2 en 3 gaan vandaag in koeling. Bier 1 zat al in koeling. Dit wil zeggen dat het bier nu aan het rijpen is. Volgende week dinsdag komt René proeven. Tegen dan hoop ik dat het laatste bier ook in koeling zal zitten zodat hij van de vier bieren een goed idee zal hebben hoe ze gaan smaken. Het is natuurlijk anders wanneer een bier nog op tank ligt dan dat het in de fles zit of op vat zit. Het bottelen duurde iets meer dan drie uur. We waren net op tijd klaar toen Oswaldo, the fixer mij kwam ophalen en me naar Bikes4you bracht, een fietswinkel op 3 km van de brouwerij. Het is een Trek winkel, dus de onderdelen die ze hebben was enkel van Trek, maar er was gelukkig een doos met onderdelen van andere merken. Het geluk is blijkbaar aan mijn kant, want ze hadden gelukkig net hetzelfde stukje liggen om mijn derailleur terug aan het wiel te bevestigen! Ik moest gewoon binnen 3 uur terugkomen en het zou hersteld zijn. Indien het stuk niet aanwezig was geweest, ging het een week duren voor het er was. Ik nam een kijkje in de winkel en zag een redelijk goedkope fiets staan, waar ik meteen verliefd op ben geworden. Ik steek niet onder stoelen of banken dat ik een zwak heb voor fietsen. Sommigen zijn dol op auto's, ik dus niet. Is een stuk goedkoper trouwens. In de loop der jaren heb ik er een tiental verzameld. Thuis staan er een aantal en ook nog bij mijn moeder in haar garage heb ik wat oude, opgelapte fietsen staan. In Ieper staat er een vintage fiets die perfect blendt in de brouwerij en die ik toch functioneel kan gebruiken. In 2009 heb ik een fiets gekocht in San Francisco, en die heb ik sindsdien op Burning Man verschillende jaren nadien gebruikt. Staat in een loods bij vrienden. In 2012 heb ik een cruiser gekocht in San Francisco om in de stad rond te rijden. Ik was daar toen om met mijn verdeler promo te doen voor The Seven Sins Luxuria en Gula. Van Invidia, Superbia en Ira was er toen nog geen sprake. Ik heb nadien die fiets meegenomen naar België en ben dit nu ook van plan. Ik ben terug gefietst naar de brouwerij. Het was een gans gedoe om dat aan Oswaldo uit te leggen aangezien hij de verantwoordelijkheid op zich had genomen om voor me te zorgen. Fietsen is hier echt een uitzondering. In de brouwerij heb ik geluncht en de rest van de namiddag heb ik me nuttig gemaakt door te helpen met het cippen van de BBT's en de voorbereidingen voor de transfer van een ander bier. Ik werd terug opgehaald door Oswaldo om mijn herstelde fiets op te halen. Na afloop moest hij een ijsje ophalen bij Baskin Robbins. De ideale manier om tijd te verliezen is daar aan te schuiven in de drive-through. Ik kreeg ruim de tijd om van gedacht te verandenen toch een ijsje te eten. en daar kreeg ik na afloop geen spijt van. Het was echt lekker. Ik realiseerde me dat ik thuis bijna sneller zelf een gelato in elkaar flans dan dat ik hier had gewacht. Toen was het tijd om te gaan douchen, omdat ik om 17u30 had afgesproken met Daniel en Philip om te gaan eten in een sushi restaurant. Het eten was bijzonder lekker, de bediening was super vriendelijk, de bierlijst was impressionant en het was heel gezellig. We hebben een aantal zeer verfrissende bieren geproefd, en ook een aantal die niet noemenswaardig zijn. Beste bier was de Jade Scorpion en de Neon City van Young Master Brewery uit Hong Kong. Het eerste bier was heel floraal en deed me denken aan thee, iets wat ik sowieso ook wil gaan gebruiken voor mijn Avaritia. Het tweede bier was een mandarijn bom door het gebruik van mandarijnschil. Echt lekker! Dit is een leuk adresje, en ik kom hier zeker nog alleen terug, maar zal dan niet de kans krijgen om nogmaals zoveel verschillende bieren te proeven want een aantal waren uitverkocht doordat wij het laatste flesje hebben uitgedronken. :). Tegen 20u30 was ik terug in mijn airbnb, heb ik het laatste stuk van Jurassic Park gezien, en ben nadien gewoon gaan slapen. Morgen is het een lange dag. Er zijn twee brouwsels Bucanero gepland, en ik wil er van het begin bij zijn, om 5 uur dus.
Ik heb heel slecht geslapen. Deze keer niet omdat het te warm was of van het lawaai van de ventilatoren van 4 airco's, maar omdat mijn rug en benen enorm veel pijn doen. Echt mega dom van mij om gisteren meteen in het water te gaan zonder me in de smeren. Normaal doe ik dit wel, maar ik was zo enthousiast dat ik dit gewoon ben vergeten. Ik betaal daar nu dus de prijs voor. Echt spijtig! Ik heb om 5 uur opgestaan, en de koude douche deed echt deugd op mijn rug en benen. Ben te voet naar de brouwerij gewandeld want ik had daar zaterdag mijn fiets gezet. Na het tellen van de gistcellen bleek dat de concentratie goed is, dus hebben we het vierde brouwsel opgestart. Ik heb de eerste drie bieren geproefd. De bitterheid is verzacht, de fenolische geuren zijn gebalanceerd, en de fruitigheid is ok, maar sommige kruidigheid komt er niet genoeg door. Dat komt omdat ze hier werken met een chocolino, een extra verdamp stap na de whirlpool. Vandaag zal ik iets meer kruiden toevoegen en slaan we die chocolino stap gewoon over. Tussendoor heb ik mijn kleren en de lakens gewassen. Na de middagmaaltijd hebben we rustig het brouwsel afgewerkt. Einddensiteit is 18,4 plato, perfect wat ik voor ogen had. Momenteel zijn er dus 4 van de 8 vergisters door mij in gebruik. Normaal gaan we volgende week een extra brouwsel maken. Geen tripel, maar een sterk blond ala Omer en Duvel. Hector en José hebben me ook vandaag geholpen met het voorbereiden van de tanks. Vandaag was er een animatie dag voor de kinderen van het personeel. Ik ben tussendoor mijn ballonnen en jongleerballen gaan ophalen in mijn airbnb en ik heb 45 minuten animatie voorzien. Iemand die geen Spaans spreekt zou echt gedacht hebben dat ik al jaren de assistent van Sinterklaas ben en al jaren in Spanje woon. ;) Na afloop ben ik gaan douchen en gaan shoppen zodat ik terug wat eten heb voor de komende dagen. Normaal gezien krijg ik op zondag een huurauto, en dan kan ik wat meer dingen meebrengen en zelfstandig op het eiland wat kan rondrijden en dingen bezoeken. Nu rij ik eigenlijk constant heen en weer met de fiets naar de winkel, maar ik kan niet zoveel meenemen per keer. Toen ik op de terugweg was bleek er iets mis mijn mijn versnellingen. Na een paar keer schakelen zijn de versnellingen gewoon afgebroken. Het was al 18 uur, dus de fietswinkels waren net dicht. Ik probeer dat probleem dus morgen op te lossen. Na een snel en klein ontbijt van wat granola en yoghurt werd ik rond 9u15 opgehaald door Philip en zijn we gaan snorkelen bij Crash Boat beach. Na mijn poging van gisteren is dit pas de tweede keer dat ik dit probeer. Door mijn baard en vooral snor kwam er water naar binnen dus heb ik dat met wat vaseline opgelost. Truukje van de kerel waar ik mijn materiaal had gekocht. En dat werkte. Het was toch even wennen om onder water te ademen, want we hebben uiteraard de reflex wanneer we ons hoofd onder water steken om onze adem in te houden. Na wat sukkelen met de snorkel, bleek alles goed te gaan. Meteen kreeg ik enkele tropische vissen te zien, en wat een spektakel is dat! Zonder bril heb je niet door dat die gewoon langs je zwemmen! De meeste vissen bevinden zich bij rotsblokken onder water of bij de pier iets verderop. Na wat oefenen met de bril en snorkel zijn we naar de gecrashte boot gezwommen die iets verder lag, Wat ik daar te zien kreeg was echt voor in een reportage zoals op tv. Grijze platte vissen met gele vinnen, ronde vissen met en blauwe kop en witte streep en een zwart lichaam, Dory's (of vissen die er enorm op lijken), grijze vissen met blauwe strepen, doorzichtige vissen, kleine zwarte visjes, ... lange grijze vissen tot wel 75 cm lang, kortom teveel soorten om op te noemen. Ik voelde me als het kind van een denkbeeldig huwelijk tussen Cousteau en James Cameron! Het strand was redelijk leeg toen we aankwamen, maar na anderhalf uur snorkelen zat het strand bijna vol. Na een verfrissende IPA en twee pinchos met kip een bbq saus, zijn we nog 45 minuten gaan snorkelen bij de pier. Daar zwom ik tussen honderden Sergeant Majors, op soms slechts 10 cm afstand. Ze bleken niet bang. Af en toe schoot de film 'Piranha' uit 1978 door mijn hoofd en verslikte ik me bijna in mijn snorkel. Na afloop van het snorkelen hebben we Gina opgehaald en zijn we gaan eten in The Reef, een restaurant niet ver van Maleza Airport. Ik heb tartaar van tonijn op avocado met zeewier besteld en het heeft me eigenlijk niet erg gesmaakt. De vis was te ver gegaard met veel te sterke azijn waardoor de tonijnsmaak volledig weg was. Jammer! Gelukkig had ik als aperitiefje wat wings besteld en kon ik zo mijn hongerige maag toch nog een beetje vullen. De hazy A- Slo-Ma IPA was wel lekker! Na het eten ben ik door Philip naar mijn nieuwe airbnb gebracht waar ik mijn spullen heb uitgepakt voor de komende drie weken. Deze airbnb is slechts op 200 meter van de vorige, dus ik ken mijn weg al goed in de buurt. Er is maar één kamer met een bed erin, en een kleine badkamer, maar er is veel meer licht en een goeie airco. Het water werkte hier wel dus ik kon de dag afsluiten met een douche. Blijkt dat ik mijn rug en benen heb verbrand tijdens het snorkelen. Had dit nog niet helemaal door. Ik heb me pas ingesmeerd na de pauze, dus het kwaad was toen al geschied.
Toen ik de lakens van mijn bed openspreidde, bleek er hier en daar haar tussen te zitten. Echt walgelijk. Ik heb een nummer gebeld, en daar werd me verzekerd dat alles gewassen was. Ik ben daar niet zeker van, want ook het kussen was een beetje vuil. Morgen neem ik de lakens en kussenslopen mee naar de brouwerij en ga ik alles wassen. Moet trouwens ook mijn kleren terug wassen aangezien ik hier zoveel zweet, heb ik twee t-shirts per dag nodig. Ben tussendoor al een week een podcast aan het beluisteren over dinosauriërs, waar er soms sprake is van Jurassic park. Ben aan de film begonnen en ben na 40 minuten in slaap gevallen. Typisch. Vandaag was het een 'lazy sunday'. Eindelijk eens iets langer kunnen slapen doordat ik pas na 4 uur in mijn bed zat, na de lange volle maan nacht. Ik heb deze morgen wat aan de blog gewerkt. Ik merk dat ik het eigenlijk wel leuk vind om neer te schrijven wat ik aan het doen ben. Ik zie het als een persoonlijk dagboek. Heb geen idee wie dit allemaal leest. Heb de link aan slechts een paar mensen gegeven, dus ik weet niet of dit zijn eigen leven zal leiden of niet. Het eerste bier is zo goed als uitgegist. Ik wacht nog één dag en dan zal ik de temperatuur aanpassen zodat het kan rijpen. Het tweede en derde bier zijn er bijna. Het ziet er qua fermentatie dus goed uit! Ik kreeg van Gina deze morgen de kans om te proeven van een coconutwater green powder drink. Het drankje zag eruit als een extract van een psychedelische cactus, maar niks was minder waar. Het zit boordevol met anti oxidanten, vitaminen, rehydraterende stoffen en andere gezonde zaken. Het smaakte vooral mega groen. Zoals rauwe thee, en dat is het waarschijnlijk ook. Ben na de middag met Gina terug naar Punta Boriquen Beach geweest, deze keer om te zwemmen en om het snorkelmateriaal te testen dat ik een paar dagen daarvoor in Mayaguez had gekocht. Er waren teveel golven, dus het is bij zwemmen gebleven. Morgen heb ik afgesproken met Philip van de brouwerij, en dan probeer ik het snorkelen sowiezo opnieuw. Het heeft vandaag veel geregend. Net zoals gisteren eigenlijk. Het blijft wel mega warm, dus zwemmen is geen enkel probleem. Van het ene moment met helder blauwe lucht kan het hier keren naar een tropische bui die aanvoelt als een verfrissende douche. Ik heb me laten overhalen om een burger te proeven bij La Vaca Burger, en dat bleek geen slecht gedacht te zijn. Sappig en zeer smaakvol. Er is voor het huis waar ik verblijf een struik met passievruchten, en uiteraard wilde ik proeven. Precies zoals die die ik heb geproefd eerder deze reis: vol met vruchtvlees maar nog niet zo rijp dus niet zo zoet. Ik ga ze wat laten rijpen. Daarna niet veel meer gedaan. Naar een film gekeken over zwarte gaten, maar halverwege in slaap gevallen.
Deze morgen ben ik niet gaan lopen. Mijn enkel is wat gezwollen en ik wil het rustig aan doen. Ik ben naar de brouwerij gefietst om te douchen. Daarna even met het thuisfront gebeld en de gisting van de drie bieren opgevolgd. Het eerste bier is al redelijk ver uitgegist en het tweede bier is goed bezig. Het derde bier is heftig begonnen en schuimde een beetje over. Daarna was het tijd om in te pakken. Ik ben om 10 uur opgepikt door Gina, een vriendin die ik in 2009 heb ontmoet op Burning Man en daarna nog regelmatig ben tegengekomen op de meest verrassende momenten. Zo ook nu dus. Ze had die post van me gezien op Facebook met mijn pasport en sprong zowat uit haar vel, aangezien ze al 10 maand in Puerto Rico woont, toen ze in september vorig jaar Californië is ontvlucht voor de enorm bosbranden. Wat een enorm toeval, en zeker aangezien ze maar op 30 minuten van mij woont van waar ik zit, in Aquadilla en normaal gezien woensdag terug naar de VS vertrekt. Aangezien het lang weekend is (maandag is het Constitution Day, een algemene verlofdag in Puerto Rico) en aangezien ik toch zonder water zit en geen enkele kant uitkan omdat ik voorlopig nog geen auto heb, is dit een geschenk uit de hemel. Aangezien ik morgen naar een andere airbnb verhuis ben ik dus uitgechecked. Ik blijf lekker slapen waar ik niet naar een brouwerij hoef te fietsen om te kunnen douchen. ;) We hebben een trail gedaan, Surfers beach trail Een leuke hike langs de rotsen tot we bij een groot stuk strand kwamen met kleine poeltjes. Het regende maar het was bijzonder om in een warme poel te chillen. Op de terugweg ben ik mega geschrokken toen Gina me zei dat er een iguana zat naast een boom waar ik net langs was gewandeld. Ik kon evengoed op zijn lange staart hebben gestaan. Om het nog wat spannender te maken zag ik vijf minuten later een gigantisch lange zwarte slang voorbijflitsen met een kleine hagedis in zijn muil. Mijn wandelstok bood me psychologisch de nodige steun om het niet in mijn broek te doen. Na afloop hebben we een verse kokosnoot gekocht en het water uitgedronken. Werd ter plaatse geopend door een zeer kleurrijke Puerto Ricaan. We kregen een shot rum erin alsof we in een cocktail bar waren. Machtig! Het eetbare deel hebben we later opgegeten. Na een verfrissende douche en een heerlijke avocado snack zijn we gaan kijken naar de ondergaande zon op Punta Boriquen Beach. Een heerlijk strand waar je makkelijk kan kamperen. Er stonden wat tentjes, en er was een feestje onder een grote tent met allerlei muziek. Het was volle maan en het weer was adembenemend. We hebben een regenboog gezien in het donker! Magisch gewoon. Ik wist niet eens dat dit kon. Ik ben te midden de nacht even gaan zwemmen. Warm! In de verte op zee zagen we een fantastisch schouwspel van bliksem terwijl de maan langzaam opschoof en met haar felle licht het ganse strand verlichtte met af en toe een vallende ster als toetje. Ik heb gemerkt dat ik het een beetje lastig heb met de vele input die ik krijg. Dit brouwproject en alles errond is allemaal nieuw voor mij en ik ben volledig uit mijn comfort zone gehaald. Door omstandigheden heb ik moeten improviseren en dat maakt het niet gemakkelijk voor mij. Ik wil dit goed doen en ik ben erg gestressed. Ik ga misschien yoga doen en zien wat dat me kan brengen. Gina is al jaren fervent yoga adept en gaf vroeger les. Ideaal dus! Morgen gaan we zoiezo snorkelen. Dit lijkt nu toch een klein beetje op wat vakantie. ;) Om 3 uur wakker geworden en niet meer in slaap geraakt. Om 4 uur ben ik dan maar gaan lopen. Het is bijna volle maan en dat zorgde voor een machtig schouwspel bij de zee. Er is hier gelukkig niet zoveel verlichting en bijgevolg lichtvervuiling als bij ons, maar dat heeft ook zijn nadelen, ik zag geen steek. Er zijn soms grote putten in de weg en in het voetpad. Ik heb twee keer bijna mijn rechtervoet verstuikt. Als dit was gebeurd, dan is het over en uit, want dan moet ik bijna zeker met krukken gaan wandelen zoals in september. Ik ga in het vervolg dus niet meer lopen wanneer het donker is. Het was maar 24 graden, een stuk minder warm dan overdag, en dus veel aangenamer om te lopen. Plots stond er recht voor mijn neus een paard op het voetpad rustig te smullen van het gras. Dat was echt even schrikken. Ik was tegen 5u45 in de brouwerij en we zijn meteen gestart met het malen van de granen. Tegen 6u30 konden we het brouwsel starten. Vroeg in de ochtend kwam iemand langs om stalen te nemen om te zien hoe de gisting van de eerste twee bieren loopt en om de gist te tellen, en om 8 uur kwam iemand langs om stalen te nemen voor microbiologische testen. Men weet hier in elk geval heel goed wat men aan het doen is. Na analyse van de gistpropagator zijn we tot de conclusie gekomen dat de vermenigvuldiging niet zo snel is verlopen als we hadden gedacht. Dit wil zeggen dat we niet genoeg cellen hebben om het brouwsel van vandaag in te zaaien. Bijgevolg moet ik dus opnieuw improviseren en een oplossing vinden. Voor de rest is het brouwsel prima verlopen. Ik begin door te hebben hoe de brouwinstallatie werkt, maar kan uiteraard nog niks van de bediening. Het was toch even aanpassen om het brouwproces in een ander perspectief te zien dan wat ik in The Brew Society en in De Kazematten gewend ben. De einddensiteit van het bier was 17,6 plato. Ik heb perfect het recept gevolgd dat ik voor dit derde bier voor ogen had, behalve de gist. We zien wel wat er van komt. Als de propagatie toch nog in orde komt, gaan we nog een vierde bier maken met die andere gist. De drie brouwsels zijn dus bij deze klaar. Nu is het wachten op de gisting en lagering die een paar weken zal duren. Ik ben er vrij zeker van dat het bier klaar zal zijn voor ik vertrek! We gaan waarschijnlijk een stuk afvullen op blik en die zal ik dan met veel plezier naar België meenemen. Misschien moet ik een paar dozen proberen op te sturen. De afgelopen dagen ben ik ontzettend geholpen door Daniel. Hij is de productie verantwoordelijke (en dus ook de hoofdbrouwer) voor de ganse brouwerij. Ik ben hem uiterst dankbaar dat hij zoveel tijd voor me wilde vrijmaken om me te helpen bij het brouwen. Philip is kwaliteitsverantwoordelijke (en ook hoofdbrouwer) van de ganse brouwerij. Ook hij maakte mega veel tijd om me rond te leiden en te helpen waar nodig. Oswaldo is 'the fixer' van de brouwerij. Hij hielp mee met de zoektocht naar de de grondstoffen die niet aanwezig waren. De staking is trouwens voorbij, dus er is hier weer aan en af rijden van vrachtwagens. Na het brouwen ben ik nog wat gaan fietsen. Ik ben terug wat paarden tegengekomen die temidden een woonwijk aan het grazen waren. Overal staan gebouwen die leegstaan en waar bomen en struiken ingroeien. Ik vermoed dat dit huizen zijn die zijn beschadigd na de storm en nooit zijn hersteld. Het geeft me een vreemde desolate indruk. Ik ben twee keer gevallen op een 'fietspad'. Ook hier zaten enorme gaten in de grond en door de begroeiing kon ik die dus niet zien. Bij aankomst in mijn airbnb bleek dat er geen water was. Dat is zo in de ganse stad. Komt blijkbaar wel vaker voor. Net zoals grote stroom pannes. De brouwerij heeft grote watertanks, omdat ze al het water behandelen voor ze brouwen. Ik ga morgen douchen in de brouwerij. Zondag zou alles terug in orde moeten zijn. Ik wilde deze morgen gaan lopen, maar mijn benen voelden een beetje stijf van mijn beklimming gisteren, dus heb ik dat maar niet gedaan. Ontbijtje gemaakt van gebakken eitjes (in mijn nieuwe pan) met wat lokaal gegroeide advocado. Heerlijk! Normaal is het hier altijd wel een beetje bewolkt, maar deze morgen was er geen wolkje te zien. Dat zal wel snel veranderen aangezien het hier elke wel eens regent. Ik zit hier al bij al in de tropen. Ik heb gisteren wasmiddel gekocht omdat ze hier op bepaalde locaties in de brouwerij wasmachines hebben staan voor het personeel. Die zijn nu niet veel meer in gebruik volgens mij, maar zijn oorspronkelijk aangeschaft na orkaan Maria. De brouwerij had wel water en elektriciteit, dus het personeel, zo'n 250 man kon hier hun kleren wassen en drogen. Dit komt mij nu heel goed uit, want ik ben hier nu negen dagen en heb me in het begin wat gered met het wassen van sommige t-shirts in de douche aangezien mijn bezwete loop kleren niet meteen in de vuile was zak konden. De tweede brouwdag is veel minder goed verlopen. Dit is eigenlijk mijn eigen schuld door op het laatste moment roggemout toe te voegen aan de granen. Ik had dit beter niet gedaan, want uit ervaring weet ik dat wanneer we rogge gebruiken in The Brew Society, dat de filtratie dan bijzonder moeizaam kan verlopen. Maar omdat er geen tarwevlokken zijn en speltmout wilde ik improviseren. Er staat hier op de plant een vaste 'food truck' waar het personeel gratis één maaltijd per dag kan ophalen. Handig en goedkoop! In de testbrouwerij is het 18 graden, terwijl het buiten bakken en braden is bij temperaturen tot 34 graden. Het wachten aan de foodtruck voelt aan als een sauna want tegen dat ik terug in de brouwzaal ben, ben ik kletsnat. Voor het eerst sinds ik in de VS ben, heb ik een hamburger gegeten. Ben niet van plan om dat veel te doen, maar hamburgers horen er nu eenmaal bij. Ik wilde geen gebakken aardappelen, maar heb een portie gefrituurde (hoe kan het anders?) kip gevraagd. Zat in een broodkorstje met cocos smaak. Zoet, maar wel lekker deze keer. Na de middag is René langs geweest met een cameraman om wat dingen te filmen. Hij wil een documentaire maken over het creëren van het bier. Hij kon ook meteen proeven van het bier van gisteren, dat ondertussen goed in gisting is. Het ruikt bijzonder fruitig en aangenaam. De gist die we morgen gaan gebruiken is goed aan het propageren. Uiteraard hebben ze hier een uitgebreid lab waar allerhande dingen kunnen worden gemeten. Momenteel zit de concentrate gist aan 10 miljoen cellen / ml. Tegen morgen zal dit 100 miljoen zijn, en kunnen we dat mengsel gebruiken om het brouwsel op te starten. ,Het suikergehalte van het wordt was 18,9 plato. Dat is perfect wat ik voor ogen had. Toch nog een positieve noot om de brouwdag af te sluiten. Voor dit brouwsel heb ik iets meer en andere kruiden gebruikt. En een andere gist. Op die manier krijgen we een ander bier dan gisteren met toch een paar dezelfde kenmerken. Aangezien ik deze recepten nog niet heb gebrouwen, ben ik enorm benieuwd hoe ze uiteindelijk gaan smaken. Ik weet uiteraard welke richting het zal uitgaan, maar het zijn andere grondstoffen, ander brouwwater, een andere brouwinstallatie dan dat ik gewoon ben. Maar dat is uiteraard deel van het avontuur! Na de brouwdag moest er nog geproefd worden. Elke dag wordt er een driehoekstest uitgevoerd van verschillende batchen. Dat is een test waar drie glazen worden vergeleken, waarvan er twee hetzelfde bier bevatten. Bedoeling is om na te gaan of er een verschil is. Voor mij was het redelijk duidelijk welke twee hetzelfde bier bevatten. Dat was ook ergens logisch, want het bier stond al een paar uur te wachten. Dan komen uiteraard meer geuren vrij en wordt het verschil duidelijker. In het speciale proeflokaal is een soort opstelling gemaakt waar drie proevers onafhankelijk van elkaar kunnen proeven. Via een doorgeef luikje wordt het bier dan bezorgd aan de proever, zodat het bier blind kan worden uitgeschonken aan de andere kant waar de frigo's staan. Echt fancy! Er is momenteel een staking aan de gang van de transportsector. Indien die blijft voortduren, dan zal de grote brouwerij hun brouwactiviteiten tijdelijk moeten stopzetten want dan dreigt er een tekort aan glas, dozen en suiker. Elke dag komen tal van containerschepen toe in Puerto Rico en die zorgen voor een constante aanvoer van goederen. Dit doet me denken aan de situatie die we hebben gehad toen een boot een week lang het Suez kanaal heeft geblokkeerd.
Ik heb iets beter geslapen dan de vorige nacht door mijn kamerdeur dicht te doen. Zo blijft de koelte in mijn kamer. Enige nadeel is dat de rest van de airbnb opwarmt. You can't have it all I guess. Ik ben om 4u15 opgestaan en na een verfrissende douche ben ik naar de brouwerij gefietst. Bij de security incheck wordt iedereen die binnenkomd gelogd, en wordt de temperatuur gemeten. Dat is trouwens ook zo in bijna elke winkel. Het was spannend om met het brouwen te starten, omdat het een nieuwe installatie is en omdat ik sinds maart naar dit moment had uitgekeken! Het brouwen is goed verlopen. Ik ben bijzonder goed begeleid door operator Hector en brouwmeester Daniel, die hier al 17 jaar werkt en verantwoordelijk is voor de grote brouwerij. Het is echt bijzonder dat Daniel zoveel tijd voor mij maakt, en dat apprecieer ik enorm! Bedoeling was om 17 graden plato uit te komen. Dat is 17 gram suiker per 100 ml wort. Na meten bleek de wort 17,1 plato te hebben. :) Er zijn hier een aantal operatoren aan het werk die gewoon helpen opruimen. Ik ben dat uiteraard niet gewend. De vergister werd voor mij gekuist en klaargezet. Er werd een propagator gevuld met een beetje van de wort van vandaag. Daarin hebben we een speciale giststam gebracht die we vrijdag gaan gebruiken voor het derde testbrouwsel. Het graan is reeds gemalen voor het tweede testbrouwsel van morgen. Residente komt morgen filmen, dus we gaan pas tegen 9 uur starten. Dan kan ik wat langer slapen en misschien gaan lopen. Na het werk ben ik gaan shoppen. Ik ben van plan om te snorkelen en aangezien ik niet veel zin heb om iets te huren wilde ik meteen goed materiaal kopen dat ik de rest van mijn verblijf zal kunnen gebruiken en ook erna. Ik ben ook een goed fietslicht gaan kopen want ik wil gezien worden. Dit is allerminst een fietsland, dus ik wil goed opvallen wanneer het donker is. Fietsen is hier zoiezo een ganse uitdaging. Op sommige straten liggen roosters om het water weg te krijgen, die me doen denken aan een systeem om het vee tegen te houden. Ik ben bijna in zo'n rooster gesukkeld en ben er met de schrik vanaf gekomen. Daarna ben ik 45 minuten gaan lopen op een heuvel. Ik voel dat het steeds beter gaat. Mijn blessures lijken genezen te zijn. Ik ben niet gewend om elke dag te lopen, dus ik beperk de duur van de loopjes. Onderweg ben ik bamboe tegengekomen van waarschijnlijk meer dan 6 meter hoog. Echt maf. Na een koude douche ben ik nog wat dingen gaan kopen voor mijn ontbijt van de volgende dagen. Er is geen braadpan in deze airbnb en hetgeen hier aanwezig is van potten is echt erbarmelijk. Tegen dat ik terug was van de winkel stond ik terug in schuim en zweet. Ik heb momenteel geen auto, dus ik kan echt niet veel meenemen. Momenteel heb ik nog geen auto nodig, maar wanneer ik wat vrije tijd zal hebben zal een auto echt wel nodig zijn.
Ik heb heel slecht geslapen afgelopen nacht. Het is een stuk warmer in de airbnb dan wat ik tot nu toe gewend was, en naast mijn raam staat een grote airco die dag en nacht een hels kabaal maakt. De ramen zijn niet van glas, maar van een soort metalen constructie die open en toe kan. Ze moeten dicht blijven, of de warmte komt binnen. Ik zie dus geen daglicht. Zondag verhuis in naar een andere plaats, waar er wel veel licht is. Ik heb nog niet veel met oordoppen geslapen in mijn leven, maar ben heel blij dat ik ze meeheb. Deze morgen ben ik 45 minuten gaan lopen op het strand van Mayaguez op het natte zand. Ik had het gevoel dat de luchtvochtigheid hier nog groter is dan in San Juan. Het zal een tijdje duren voor ik hier zal aan wennen. Misschien went het nooit. Ook op dit strand lag er veel aangespoeld afval zoals waterflessen, slippers en een paar autobanden. Ik heb in San Juan gelukkig een goeie fiets gekregen van Tony van Cerveceria de Callejon, die ik hier in Mayaguez goed zal kunnen gebruiken. De brouwerij is trouwens maar vijf minuten fietsen van waar ik momenteel verblijf. 's Morgens zijn we naar een aantal voedingswinkels geweest om de granen te zoeken die ik nodig had. En met succes. Ben daar echt blij mee. Ik heb niet alles wat ik zocht, dus ik zal het moeten doen met wat ik heb. Morgen kan ik dus brouwen! We starten het brouwsel op door de granen te malen, zodat we morgen om 5 uur kunnen starten. De rest van de dag heb ik de grote brouwerij bezocht met Philip. De brouwerij maakt 1,2 miljoen HL per jaar. Ongeveer evenveel zoals Duvel. Voornamelijk Medalla en Malta India. Malta India is een gerst drankje dat niet vergist is. Het is echt zoet, maar blijkbaar is men hier dol op. De blikken afvullijn draait aan 75.000 blikjes per uur, de flessen bottellijn op ongeveer 60.000 flessen per uur. Er is hier een dubbele transport band van 500 meter lang die de verpakkingen brengt van de bottelarij naar de opslagplaats waar ze automatisch gepalletiseerd worden. Indrukwekkend. Na mijn half uurtje ochtendlopen door de smalle en soms kapotte straatjes van Old San Juan en een licht ontbijtje was het tijd om in te pakken voor mijn verplaatsing naar een Airbnb in Mayaguez waar ik voor de rest van deze reis zal verblijven. Ik neem afscheid van een leuke plek en leuke mensen en heb goeie herinneringen overgehouden aan de afgelopen dagen. Ik kreeg de tijd om op mijn positieven te komen en me aan te passen aan het tropische klimaat en het lokale tempo maar ik verlang echt om van start te gaan en te doen waarvoor ik ben gekomen: om te brouwen! Het is een aangename rit door verschillende regio's van het eiland, elk met hun eigen microklimaat. Op bepaalde plaatsen regent het elke dag, op andere regent het veel minder. Mijn chauffeur, Chris van Del Oeste, vertelde me over orkaan Maria en de impact die het heeft gehad op het land. Je kan daar overal nog steeds de sporen van zien. Meteen bij aankomst in de brouwerij werd het duidelijk dat Cerveceria de Puerto Rico gigantisch is. Ze brouwen in hun 'plant' 500 HL per brouwsel. Dat is 50.000 liter, 200.000 pintjes. Dat is 10 keer meer dan een brouwsel in The Brew Society, en 90 keer meer dan een brouwsel in de Kazematten. Eén brouwsel hier is wat ik in één jaar in Ieper brouw. En ze brouwen tot 4 keer per dag. This puts things into perspective! Morgen krijg ik een uitgebreide rondleiding en dan volgen meer foto's. Ik kreeg wel al hun testbrouwerij en 'Craft Brewery' te zien, waar ik aan de slag zal gaan om de tripel te ontwikkelen voor Residente. Ik kreeg ook een lijst om te zien van welke grondstoffen ze hier allemaal in huis hebben. De lijst gemoute granen en hopsoorten is indrukwekkend, maar er zijn geen ruwe granen aanwezig. Dat was dus een misverstand, en aangezien ik die volgens mijn recept wel nodig zal hebben zullen we morgen proberen om dat 'probleem' op te lossen. We zijn wel op zoek gegaan naar een aantal kruiden die ik wil gebruiken. Gelukkig heb ik een paar dingen gevonden die ik goed zal kunnen gebruiken. Ik zal moeten improviseren want men heeft hier veel minder keuze dan bij ons, of het is veel moeilijker te vinden. Ik had misschien beter een aantal kruiden van thuis meegebracht. We zien wel. Vandaag niet gelopen. Rustdag voor mijn enkels. Heb soms nog steeds een beetje last van mij val van september vorig jaar en wil voorzichtig zijn. Kon wel een fiets lenen en heb een testritje gemaakt naar Santurce. Het werd een klein ritje van 15 kilometer langs de oceaan. Het water slaat hier alle kleuren uit van lichtgroen tot donkerblauw. De fiets is jammer genoeg veel te klein dus totaal niet geschikt om veel mee te fietsen. Mijn originele plan was om vandaag naar En Yunque National Park te fietsen. Dat is ongeveer 40 kilometer en normaal moet dat geen enkel probleem zijn aangezien ik het laatste jaar veel heb gefietst naar de Kazematten in Ieper en terug, en tal van andere tochtjes heb gemaakt die veel langer zijn. Maar door het feit dat de degustatie pas om middernacht klaar was, wilde ik niet om 6 uur opstaan om vroeg te vertrekken. Dat zou trouwens toch niet gelukt zijn met de kleine fiets. Morgen krijg ik een andere. Ik kreeg tegen de middag onverwacht een uitnodiging van Tony van Cerveceria de Callejon, waar ik gisteren zo goed ben ontvangen, om mee te gaan naar een pico brouwerij 'Cold Blood Brewery' in Quebravillas. Daar kon ik als brouwer uiteraard geen nee tegen zeggen. Ik ben van de ene verbazing in de andere gevallen. De brouwinstallatie is slechts 75 liter, en ze brouwen drie dagen per week. Het is een hobby brouwinstallatie, de koeling en vatenreiniging zijn in elkaar geknutselde opstellingen van buizen en gemonteerde slangen. Er wordt geroerd met de roerstok, ... Het is mega gestoord hoe ze hun plan trekken met wat ze hebben. Ze relativeren alles en Tony maakte er een grapje over: "Trump heeft in zijn carrière slechts één keer de waarheid gesproken toen hij naar aanleiding van de ramp door orkaan Maria zei: 'Puerto Rico is an island surrounded by water. Big water. Ocean water'. Omdat we op een eiland zitten, moeten we dus ons plan trekken". En dat is precies wat ze doen. Respect voor wat ze doen, en het bier was echt lekker! Bij deze heb ik dus meteen de twee kleinste brouwerijen van Puerto Rico gezien. Het proeflokaal is een mindfuck: het originele gebouw had op bepaalde plaatsen wat schade aan het plafond dat op twee manier kon worden opgelost: ofwel oplappen, ofwel van het proeflokaal een bouwwerf maken. Ze hebben gekozen voor het laatste. Er staan ondersteuningspalen die geen functie hebben, en ze hebben met opzet rebars uit het plafond laten komen alsof er een steunbalk stuk is. Nieuwe klanten vragen soms bang of er geen instortingsgevaar is. Mari, de goedlachse eigenares en brouwmeester maakt ook hier een grapje door hen te zeggen: 'Drink beer, be happy, don’t worry'. Ik heb 'don't worry' al vaak gehoord op deze reis, en heb mezelf er al regelmatig op betrapt dat het ook al in mijn vocabulaire zit als iemand zicht verontschuldigd. De dag gestart met een loop van een uur langs de kustlijn. Ik had geen drinken meegenomen, en dat bleek meteen een slecht idee. Ik had tevens geen geld op zak, of een mondmasker. Dat zal ik geen twee keer tegenkomen. Het zicht was wel adembenemend. Na het ontbijt van een halve papaja, passievrucht en wat cocosyoghurt en wat schrijven en bellen naar het thuisfront, was het tijd om een bezoek te brengen aan het strand. Ik heb een step gehuurd om niet mega bezweet toe te komen (en omdat ik al bijna tien kilometer had gelopen). Na 10 minuten steppen heb ik mijn hangmat geïnstalleerd op een grasveldje dicht bij de oceaan, bij een snorkel/duik club op 500 meter van het echte strand waar er mega veel volk zat. Ik verkies een rustiger plekje omdat ik dan tenminste ongestoord kan lezen. , De stroming is redelijk sterk, zelfs in de snorkel baai waar ik me bevond. Na een aantal uur afwisselend zwemmen in de baai en lezen kreeg ik honger en heb ik de eigenares Zalika van La Taberna Lupulo gevraagd waar ik gezond en lekker kon eten. Ik werd doorverwezen naar Cerveceria del Callejos in de oude stad. Een nieuwe brouwerij waar ze net een nieuw bier, de Belgian Ale op de menu hadden staan. Het was een verademing om eens niet gefrituurd te eten. Ik bestelde dumplings en ramen. De bediening was chill en super vriendelijk. Het eten en de Belgian Ale waren voortreffelijk en de prijs aangenaam. Na afloop ben ik een praatje gaan maken met de eigenaar en brouwmeester Tony. Het was een heel aangenaam gesprek over zijn manier van werken op een kleine installatie. Er wordt slechts 3 HL per keer gebrouwen. Dat is minder dan de helft wat ik op een dag in de Kazematten produceer, en 80 keer minder dan wat we in The Brew Society kunnen produceren op een dag. De degustatie van de tripels stond die avond nog op de menu. Een frisse douche later was ik er klaar voor. Omdat René een uiterst kleine selectie van familie en vrienden had uitgenodigd en niet iedereen reeds aanwezig was, kon ik me even uitleven met het maken van wat ballon creaties voor zijn zoontje van 7. Ik ben het redelijk gewoon dat mensen foto's maken terwijl ik ballonen maak, maar ik ervaarde het als een heel speciaal iets dat een beroemde artiest foto's van mij maakte. Voor mij, de wereld op zijn kop. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen die verwondert kunnen worden en dat verbindt ons op een unieke manier. De degustatie was echt top. Het was leuk om het echt privé te doen. Niet zoals de lessen die ik geef in Syntra West en Midden Vlaanderen, of degustatie voor bedrijven of verenigingen. Ik vond het leuk om over bier te praten tegen mensen die ook andere passies hebben en gewoon genieten van bier. Ik heb een valies extra meegenomen met bij ons bekende tripels. Bepaalde zijn bijzonder commercieel, andere zijn bijzonder trouw aan het tripel concept, en ik wilde beiden laten proeven. Er werd gekeken en gesnuffeld aan bier en geproefd. Er werden sommige geuren en aroma's lekker bevonden, en andere minder. Er werd gediscussieerd en gedeeld wat men lekker vond en wat niet en dat helpt me enorm op weg in mijn zoektocht naar de tripel die ik wil maken zoals René het wil. De vrijheid om drie bieren te maken geeft me uiteraard veel speling en daarom geniet ik van deze creatieve opdracht omdat ik op verschillende manieren kan laten zien wat er mogelijk is. De ochtend gestart met een loopje van 30 minuten door de oude stand van San Juan. Dat is redelijk op en neer, en heen en weer door de smalle straatjes. Daarna werd ik terug opgehaald door Bryan en Jose van Del Oeste om een lokale markt te bezoeken, op zoek naar lokale kruiden die ik zou kunnen gebruiken in de tripel. Op een versmarkt van Santurce kon je veel vers fruit kopen, maar niet de gehoopte specerijen. Ik zal volgende week een nieuwe poging wagen op de markt in Mayaguëz, waar ik bijna een maand zal verblijven. Daarna zijn we naar Pinones gereden om verder kennis te maken met een stuk van de lokale eetcultuur. Er worden allerhande dingen klaargemaakt die bijna allemaal worden gefrituurd. Ze steken vuren aan, en koken een soort vet, waar ze dan in frituren. Pinchos met kip, varken of marlijn worden wel gegrild. Een verademing tussen al het redelijk zware eten. Daarna was het tijd voor een duik in het redelijk warme oceaanwater na een verfrissende Corona. Daarna zijn we een ergens een frigo gaan ophalen, en stond een kleine degustatie op de menu van onder andere enkele IPA's uit NY van brouwerij Ommegang met een schotel gefrituurd eten. Om de dag af te sluiten bezochten we een klant en stelden we het gamma van Del Oeste voor. Er zitten enkele Hard Zeltsers in het gamma, en die hebben me heel positief verrast. Ik had uiteraard al enkele Hard Seltzers geproefd omdat we die ook maken in The Brew Society, maar deze vielen echt in de smaak. Misschien omdat het buiten 34 graden was en net een half uur had geregend. Zwoel weer dus!
Na een betere nacht dan gisteren was het tijd voor een loopje van 45 minuten. Ben naar het strand gelopen en dat bleek niet zo een goed idee. In het mulle zand kon ik niet goed lopen en na een paar 100 meter kwam ik tussen de rotsen terecht. Er spoelt hier nogal wat plastic en ander afval aan. Een paradijselijk strand met palmbomen, vol met afval maakte een diepe indruk op me. Na een klein zelf gemaakt ontbijt van granola en een soort melk vervanger kokosyoghurt spul was het tijd om mijn valies te maken. Ik heb mijn spullen verhuisd naar een loft bij het huis van Residente. Ik ben hier heel gastvrij onthaald en kan hier verblijven tot maandag tot ze me naar Mayaguez brengen, waar ik ga brouwen. Rond de middag werk ik opgehaald door Bryan en Jose van de craftbrouwerij Del Oeste, een onderdeel van Cervecera de Puerto Rico. Op het menu stonden twee bezoeken aan locale bars, en een restaurant bezoek. Bedoeling was om me onder te dompelen in de lokale bier markt met zijn smaken en zou proeven van wat typische gerechten. Het was meteen raak. De eerste bar 'El Taberna Lupulo' heeft 46 tapkranen en 80 bieren op fles/can. Bij de ingang staat een schrijfbord van Delirium. Bavik zit vast op een van de kranen, een in de frigo kon ik Rodenbach, Chimay, Rochefort, Liefmans, en tal van andere Belgische bieren ontdekken. Na een proefplankje tijdens een bijzonder boeiende beer talk met de eigenares Zalika kreeg ik een rondleiding. Dit is the beer place to be wanneer je naar Puerto Rico komt, en ik logeer er op 100 meter van! We gingen lunchen in La Casita Blanca. We bestelden vier gerechten en vier aparte borden en zo kon ik van alles proeven. Bepaalde smaken waren vreemd (zoete cocos broodjes). De lokaal gegroeide avocado, opgevuld met scampi was gigantisch. Wat wij importeren is veel kleiner... Bij het eten werd een Medalla gedronken, hoe kan het anders? Daarrna bezochten we een andere bar, El Tap, waar ook tegen de 50 tap kranen waren met bijna enkel lokaal bier. Ook hier aan de ingang een bord van Delirium. Ik kreeg vooral verfrissend bier. Veel ervan was met (tropisch) fruit en aangezuurd om fris te zijn. Echt niet mijn ding. BOB Blood Orange Blonde en Ocean Blue van Ocean Lab, Passiflora van Del Oeste, Super Wizard en Single in Havana van Barrel of Monks om er een paar te noemen. Gelukkig zat er op het einde de Cocotero stout bij van Boxlab Brewing Co. Alle porties waren uiteraard maar een paar cl aangezien we de kleine proefglaasjes over 3 andere glaasjes verdeelden. Ik werd daarna terug afgezet waar ik logeer, en had net tijd genoeg om naar de zonsondergang te gaan kijken. De zon gaat hier om om 19 uur onder, dus de avond valt hier vroeg. In België is dat momenteel rond 22 uur, dus dat is wel een groot verschil. Hoe kan het anders dan dat ik mijn avond zou eindigen in El Taberna Lupulo? Gefrituurde kippenvleugels met Buffalo saus en bbq saus en een zalige Hazy IPA. Hop Abduction. Voor het etiket alleen is dit bier de moeite waard, maar het bier zelf was echt ook mijn ding: een machtige hop explosie en een zeer aangename zachte bitterheid.
Street food is er overal ter wereld. Ik probeerde als late lunch 'pinchos' en 'impanadillas'. Pinchos zijn een soort brochetten, in mijn geval met kip en bbq saus en 'recau' een soort inheemse soort koriander. Empanadillas zijn in het frituurvet verdonken deegjes met vis erin. Lokaal eten met lokaal bier; Magna en Medaille, 'toevallig' van de brouwerij waar ik binnenkort ga brouwen. Het bier was vooral verfrissend. De Magna was niet bitter genoeg om het vet weg te spoelen van de 'vis ravioli', maar de Medalla was lekker omdat de mout toetsen uit het bier een mooie harmonie aangingen met de flavors van de bbq saus. Dan was het stilaan tijd voor de eerste ontmoeting met Residente. We hadden al meermaals een online meeting gehad, maar dit zou de eerste keer zijn dat we elkaar zouden zien. Mijn valies vol met Belgische Tripels werd zorgvuldig uitgepakt en 16 bieren werden in de frigo geplaatst. Een Superbia verdween eveneens in de frigo, werd later op de avond geproefd en heel positief onthaald. Het werd een avond van vooral praten en niet van veel proeven. Na een ganse avond aftasten, beer talk, brainstormen over het concept en dergelijke, werd beslist dat ik de volgende dag, donderdag op stap zou gaan met iemand van de brouwerij 'Cervecera de Puerto Rico' om de lokale kruiden markten te gaan verkennen en te bekijken wat ik kon en wilde gebruiken voor de ontwikkeling van de tripel. Vrijdag zal ik naar de brouwerij gaan om te bekijken welke grondstoffen (mouten en hopsoorten) ze precies in huis hebben en zaterdag houden we de uitgebreide degustatie van die 16 bieren om te beslissen welke kant we willen uitgaan. Ik heb de afgelopen tien jaar veel degustaties gegeven, maar deze keer wordt het voor een heel beperkt publiek van een gans assortiment aan bieren. Tegen dan zal mijn bioritme in zijn plooi vallen en ben ik uitgerust om goed te kunnen proeven. Ik merk dat ik me aan het aanpassen ben en alle nieuwe geuren in me op aan het nemen ben, dit is al bij al toch een ander werelddeel met totaal andere geuren in de lucht. Samen met René op de foto. Tegen dan was het middernacht. Dat is omgerekend 6 uur 's morgens Belgische tijd. Aangezien ik hier nog maar 24 uur ben was het dus tijd dat ik in mijn bed zat.
Toen ik naar het hotel wandelde, passeerde ik door de uitgangsbuurt van Old San Juan. Tropische muziek, veel ambiance met tropische temperaturen vielen op mij. Het had veel geregend, maar het was nog steeds 32 graden. Ik had het gevoel dat ik me in een tropische serre bevond. Heel even dacht ik om me in het feestgedruis te begeven, maar de zombie in mij vond het een beter idee om echt te gaan slapen. De reis was nog lang en ergens zou wel een avond komen waar de rum rijkelijk zou vloeien. Een 'suite' hebben, net aan de receptie heeft als voordeel dat je meteen buiten bent, maar dat is ook het enige. Ik verblijf in een bruisend stuk van de stad, en dat heb ik goed gehoord aan de passage aan mijn deur. Lang leve de oordoppen! Slapen is er niet echt van gekomen, ik zat nog vol van de adrenaline. Ben om 7 uur lokale tijd 5 kilometer gaan lopen in een lege stad. Heerlijk. 27 graden warm en 85 % luchtvochtigheid is niet meteen wat ik gewend ben. Doe daar een stevige klim naar Castillo San Felipe del Morro bij en dan denk je meteen dat je gesport hebt. Na een ontbijtje in een lokaal café, kreeg ik een covid wisser in mijn neus, en nu zit ik te wachten tot ze me komen halen.
I am ready for some action... Vertrokken in Kortrijk om 8 uur, vier uur voor vertrek vlucht. Geen files gehad. Enkel een probleem om de parking voor busjes te vinden die hoger zijn dan 2m20. Onze daktent staat op de auto, en daardoor kunnen we niet op de long term parking rijden. Na enkele ommetjes besloten om me te droppen in de 10 minuten zone. Geen lang afscheid dus, en alleen met de drie valiezen tot aan de check in. Karretjes waren er niet te vinden. Incheck verliep met vragen over visum. NIE (National interest Exception) kenden ze niet aan de balie. Ik veronderstel dat mijn werk visum dus redelijk speciaal is. Koffers gelukkig niet overladen. Eén valies woog thuis bijna 24 kilo, en zat vol met bier (tripels en chocolade). Toch leuk dat je als gast kadootjes kan uitdelen. :) Vlucht Brussel Madrid goed verlopen, In Madrid een Iberico hammetje en La Estrella biertje opgepeuzeld. Over de foodpairing ga ik niet teveel woorden vuilmaken. Blauwe lucht in Madrid en ik word daar blij van. Rechtstreekse vlucht naar San Juan had vertraging, omdat 25 mensen geen PCR test resultaat konden voorleggen en hun bagage moest uit het vliegtuig worden gehaald. Gelukkig ben ik goed voorbereid, en is alles in orde. Transit documenten Spanje waren uiteraard ook in orde. Puerto Rico zit in de EST time zone, en bij aankomst was het 19u30. De zon gaat hier onder tegen 19u, dus geland in de duisternis. Zo voelde ik me ook een beetje... Ik vroeg me af wat dit allemaal gaat brengen. Border control goed verlopen. Wanneer die stempel in je paspoort gaat, dan gaat de deur echt voor je open. Het wachten op je koffers is voor mij (en bij uitbreiding waarschijnlijk voor iedereen) een serieus stress momentje. Toch raar dat je je hart voelt bonzen in gans je lichaam. Ik was vooral bang dat mijn bier/chocolade valies er niet zou zijn, of dat er bier uit zou lopen. Blijkbaar heb ik een goeie valies want alles bleek in orde te zijn.
Na wat communicatie problemen werd ik opgehaald en met een Uber naar mijn hotel gebracht, in het oude centrum van San Juan. Koffers uitgepakt en het Belgische goud eens goed bekeken. Alles was blijkbaar goed verpakt, met dank aan mijn liefste Ilse! Welkom op mijn reisverslag naar Puerto Rico. Ik heb geen blog ervaring, ben niet zo actief op sociale media. Weet ook niet of ik dit ga volhouden, maar het leek me een leuke manier om aan het thuisfront (mijn familie, vrienden en collega's) te vertellen wat ik aan het uitsteken ben en hoe ik het stel.
Deze foto was het eindpunt van een lange zoektocht om toestemming te krijgen om naar Puerto Rico af te reizen, om een Belgische Tripel te ontwikkelen voor een hier bekende artiest/activist Residente. Details van dit avontuur schrijf ik later misschien neer. |
Archieven |